Liederen

[p. 116]

Vlaanderen! O Vlaanderen!

Zoo rijk en welig als weleer

Zijn nog uwe gouwen;

Zoo vroom en kuisch, zoo lief en teer,

Zijn nog uwe vrouwen;

Kloek zijn nog uwe zonen thans,
Als in den tijd des Wijzen Mans,

Vlaanderen, o Vlaanderen!

Maar uwe schoone, zoete taal

Wordt miskend, verstooten

Uit vorstenhof en Statenzaal,

Uit de woon der grooten;

Zelfs in het burgershuisgezin
Neemt haren rang eene andere in,

Vlaanderen, o Vlaanderen!

[p. 117]

 

Wij toch - als 't ouderlievend kind

 

Moeder beide en vader

 

Met eender hart vereert en mint -

 

Minnen u te gader,

 

O moedertaal, de rijkste waard,

 

O vaderland, het schoonste op aard,

 

Vlaanderen, o Vlaanderen!

 

 

 

En zouden wij - ach, is het waar,

 

Staat ons dat te vreezen? -

 

Der wakkre Flamingantenschaar

 

De allerlaatsten wezen...

 

Zoo wijt aan andren 't nageslacht,

 

Dat gij in schande zijt gebracht,

 

Vlaanderen, o Vlaanderen!