Recht ghebruyck ende misbruyck van tydlycke have

[p. 10]

V I I I.
Quaad doenders.

Mildelycker voedtmen den leedighen stercken,
Danmenze wyslick dwingt, tót land nutte wercken,
Zo maackt zótte mildheyd den landen vol gheboeft,
Dat den vromen met dieft, róóf, en móórd bedroeft.

D'Ander traghen zyn tót bedelen te hóóghmoedigh,
Des zy tót dieft, gheweld óf wanhoop komen spoedigh
Die niet ghoeds willen doen, en hen t'quaad doen schamen
Stelen eens anders haaf tót spys haarder lichamen;
Op hoop van bedecktheyd stil en behendelick.
Andere achten t'stelen als t'bedelen schendelick;
Dees róven zetten af, en móórden met smerten
Maar die zó eerlyck zyn, dat zy uyter herten
T'quaad doen zó wel vrezen als den arbeyd moeyelick,
Werden dul, óf eynden haar leven verfoeyelick
Met zwaerd, put óf strick der wanhoopen spinsele.
Dits van d'eewighe dóód t'tytlyck beghinsele:
Waar hongher óf schande hier niet liever te wenschen,
Beschermt hier voor (ó Heer) alle de traghe menschen,
Óóck voor dieft gheweld, en voor alle quaden;
Maar immers voor wanhoop vyand uwer ghenaden.

[p. t.o. 10]

V I I I.
Pavperes malefici.

Ignauum placidè nimium tractare solemus,

Corpore qui valido scindere posset humum.

Hinc nimia exundat nebulonum copia paßim,

Qui furtis vexant, caede bonósque necant.