Punt- en kleine mengeldichten

XXIX.

Sta, Christen, sta, lées wie hier rust,

En leer hoe wulpsche en ongetemde lust

Een nasléep met zich voert van kwalen.

Philander moest, eilaes! in dézen grafkuil dalen

Eer hy nog dertig jaren had;

Den schoonsten jongeling van zyn geboortestad.
Hy kon zoo ménig hert in kuische liefde ontvonken,
Maer wykende van ^tt pad der deugd te byster wyd

Dóor dertele boelinnelonken,

Verzonk hy uit-geput en leelyk vóor den tyd

In eenen afgrond van ellenden,

Zoo dat zyn vrienden zelf en magen hem niet kenden:
't Een lid na 't ander viel hem rot en stinkend af,
Meer als een jaer eer hy den laetsten adem gaf.