Punt- en kleine mengeldichten

CCLXXVI.
Samenspraek tusschen eenen Heiden en eenen nieuwbekeerden in de eerste eeuw.

Den Heiden.

Wat wilt dien, vréemdeling^**, wat zegt hy van de Góo'n?

Den nieuwbekeerden.

Daer zyn geen Góo'n, zegt hy, er is maer een, wiens zóon
Aen 't kruis genageld wierd, en stierf, en is verrézen.

** Eenen der apostelen.

[p. 88]

 

Den Heiden.

 

Verrézen! hoe! dat kan niet wézen;

 

Dat is een wonderbaer en ongehoord geval;

 

Daer is geen mensch die denkt, en dat gelooven zal.

 

Den nieuwbekeerden.

 

Hy héeft het egter vrank en moedig uit-gesproken.

 

Den Heiden.

 

En waer is dat geschied? zeg.

 

Den nieuwbekeerden.

 

Te Jérusalem;

 

En dat hy waerlyk stierf met eene lans dóorstoken,

 

En dat hy na zyn dood nog dronk en at met hem.

 

Den Heiden.

 

Hoe is den naem des mans verrézen uit de dooden?

 

Wat déed en leerde hy in 't midden van de Joden?

 

Den nieuwbekeerden.

 

Hy sprak in 't openbaer: ‘God, die myn vader is,

 

Héeft in de wéreld my gezonden;

 

‘De werken die ik doe zyn klaer getuigenis,

 

Dat ik de waerheid kóom verkonden.’

 

Zyn naem is Jésus.

 

Den Heiden.

 

En wat déed en sprak hy meer?

 

Den nieuwbekeerden.

 

Aenhoor in 't kort zyn gansche leer:

 

Dat alle wien op aerd het aenzyn is gegéven,

 

Als broeders met elkaer in vréde moeten léven:

 

Hun grootste liefde zy met hert en ziel vóor God!

[p. 89]

 

Dat was zyn leering en gebod.

 

Ik was er van zoo in genomen,

 

Een leer zoo heilig, zoet en rein,

 

Dat ik ook in 't getal nog klein,

 

Maer dat stéeds groeven zal, der christ'nen ben gekomen,

 

En dat ik aen die wet getrouw,

 

Myn laetste bloed vóor haer gewillig storten zou.

 

Den Heiden in de ziel bewogen,

 

Zei: 't is een wonder, ik beken 't;

 

Een traen kwam bigg'len in zyne oogen;

 

Hy nam 't geloof ook aen op 't end.