Punt- en kleine mengeldichten

CCLXVII.

Een Hendrik en een Lodewyk,

En een die heilig is, op wien het fransche ryk

En 't jongste nageslacht zal roemen;

Een vierden kan ik u nog noemen,

Maer die moest, ach! almogend God!

Moest sterven, hoe? op een schavot...

Een koningin moest ook haer léven,

En gy, Elisabeth, uw bloed ten offer géven.

[p. 85]

 

Zoo stierven op een tyd de gratien en de deugd.

 

O bron van duizend ween, van duizend ongelukken!

 

O schelmstuk boven oude en nieuwe schellemstukken,

 

Waerin 't Sophistenrot en hel zich héeft verheugd!