Punt- en kleine mengeldichten

CXCIX.

Egbert is zoo beléefd, hy plagt het niet te wézen;

Hy groet my reeds van ver al lagchend: om wat ré'en?

Begèert hy geld van my? o neen;

Hy wéet het wel, ik heb er geen.

Wat wilt hy dan? Egbert verlangt te zyn geprézen.
Hy héeft een boekske laetst gegéven in het licht,
Een klein papiere kind, een arm onnoozel wigt,

En daer zou ik met lof van spréken,

Ik zou in alle huizen gaen,

Om als een meesterstuk die vodden aen te préken.

Egbert, o laet uw hoed maer staen.