Punt- en kleine mengeldichten

CXCVII.

Het léven is een vaert op zee:

Dan dryven we op en af in 't woe'n der holle baren;

Nu liggen we op een stille ree.

Wanneer gy tégen wind moet varen,

Pamfiel, dan hoort men niet als klagten uit uw mond,

Als of vóor u ten allen stond

Moest goeden wind of kalmte wézen;

En als gy zeilt met gunstig wé'er,

Zegt gy wel ooit: ik dank u, Heer,

't Is wel, uw goedheid zy geprézen?