Nieu liedt-boeck genaemt den Amsterdamsche pegasus

[p. 3]

't Lants-levens Wellust.

T'Wijl de schoone Lente heeft
Sijn bloeyses, En seer vruchtbaer gheeft
Aen Flora menigh Tuyl en Krans,

En Ceres graen

Heel schoon komt aen,

Met Bloemp-jens aen den dans.

2 Dan soo stinckt de muffe stadt,

Een yder jeuckt nae 'tgraesigh padt,
Tsa Macker nu dan op de been:

Na 'tgroene wout,

Waer dat haer hout

Mijn Silvia alleen.

3 Daer siet ghy wat vreuchden wy

Bedrijven, ende wat vrijery
Een yder Harder met zijn kaer

By daghe praet

En 's avonts laet,

Haer dansjens met elkaer.

4 's Morghens eer Aurora sucht

Met Peerel-traentjes uyt de lucht,
Dan deunt het Hardes fluytjen al,

En 't Nimphje singht

Als 'tgeytjen springht

Heel vreughdigh in het dal.

5 Dan weckt ons de Iacht-Goddin,

'tWijl Chloris spant de Paerden in
Aen Phoebus Koets, die uyt de Zee

Seer prachtigh straelt,

En schoon bemaelt

Een yder dingh zijn stee.

6 Ay: dan lacht het bloemigh beemt,

En 'tklaver-wey met kruytjens vreemt:
Het groene bosjen lockt van veer

Ons soete lust

Tot 's slapens rust

Als Phoebus neemt zijn keer.

7 Na er het Zuyder soel gewest,

Of achter het vervallen nest,
Dat hem stil spieghelt inde vliet,

Waer 't kaetsen veel

Het meesten deel

Wt vrolijckheyd gheschiet.

8 Als de hett' ons maeckt te moe,

Dan vischtmen met de anghel-roe.
Of met het schuytjen in het nat,

Aen 't Nymphjes zy

Daer't Veeltjen by

Veel soete deuntjens hadt.

9 't Valcke-vlieghen heeft syn beurt,

T'wijl 't Vinckjen in het slachjen treurt
Het Veld-hoen lockt ons op haer spoor.

De Haes verveert,

Helpt ons te peerdt,

En loopt de Winden voor.

10 Somwijl in het koren-land

Gaen ick wandelen hand aen hand

[p. 4]

 

Met mijn Goddinnentjen inde koelt,

 

En sie van veer

 

Met menigh keer

 

De Vecht-stroom hoese spoelt.

 

11 Somwijl inde avonds-stond

 

Kom Tityrs sangh my inde mond,

 

Die hy by Mincus voormaels songh,

 

Of't neury-deun

 

Dat Pirams seun

 

Op Ida danssend sprongh.

 

12 Velden leeft, en Herders vreught:

 

Leeft Beestjens leeft, en maeckt gheneught:

 

Leeft Lantdouw leeft, ghy zijt gherust,

 

Noch stadt, of schat,

 

Noch kroon, of throon

 

My voor u weelden lust.