Lusthoofien ofte Vermaecklykheyt der maechden
(1619)–Jacob Janszoon Colevelt–
Auteursrechtvrij
[Folio D4r]
| |
Stemme: Belle que m'avez blessé.SIet hoe het gesicht van u lieflijck aenschijn
Bedwonghen heeft het herte mijn,
Siet hoe den brant van Cupidoos gewelt,
My neder heeft gevelt.
2 En g'lyck het was door 't vuyr haestlijck verdwynt,
De sneeuw als haer de Son beschijnt,
Soo doet den brandt die ick door u ontfaen,
My ganschelijck vergaen.
3 Daer en is op aerden geen soo grooten vlam,
Diemen niet vveder blussen kan,
Het vvater kan een vuyr dat brandt in zijn kracht
Haest'lijck nemen zijn macht.
4 Maer myn hert dat brandt met onlydelijcke pijn,
Die nimmermeer gheblust kan zijn,
De See die kan niet slissen met haer macht,
Den brandt die my versmacht.
| |
[Folio D4v]
| |
5 Al vvatmen nu siet verandert zijnen staet,
De Somer komt, de Winter gaet,
De Son die loopt rontom het firmament,
En de Maen haer altoos vvent.
6 Nochtans zijn daer twee dingen die altoos blyven staen,
Die nimmermeer kunnen vergaen,
De liefde mijn, end' uwe wreetheyt groot,
Die my brenghen ter doodt.
7 A Dieu Princes van u troostloos ick scheyden moet,
Ach scheyden dat my sterven doet,
A Dieu die my steelt van mijnen leven af,
En die my brenght in 't graf.
EYNDE. |
|