Veelderhande schriftuerlicke nieuwe liedekens, vermaninghen, leeringhen, ghebeden ende lofsanghen (1598)

Veelderhande schriftuerlicke nieuwe liedekens, vermaninghen, leeringhen, ghebeden ende lofsanghen

(1598)–Leenaert Clock– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende


Een History-Liedeken van twee vrome Christenen, Vrouwe-persoonen, welcke om t’getuygenisse haer geloofs in Christo Iesu (met grooter volstandicheyt) binnen der stadt van Luyck in de Mase verdroncken zijn, Anno 1595. den 29. Iulij. Het Ccxiv. Liedeken. Op de wijse: Wilhelmus van Nassauwe. Ofte: O Syon wilt u vergaten. Ofte, Hin wech is my ghenomen mijn vreucht, etc. Voorwaer t’dient niet versweghen Dees Weerelts blintheyt groot, Die manlijckheyt daer teghen Der vromen tot der doot, Soo dat claer is ghebleken Tot Luyck int openbaer, Doe men schreef onbesweken Vijf en tneghentich Iaer. Twee vrome Christen t’samen Woonende in dat landt Tot Soonhoven met namen, Seer velen wel bekant, Die haer hadden begheven Om Gods te dienen recht In een heylich nieu leven Naer d’Euangely slecht. T’gheloof in Godt den Vader, Soon ende heylighen Gheest, Dat hadden sy te gader In het minst ende meest,
[pagina 541]
Ghedoopt in Christi name Op’t gheloof waren sy Tot Liedekens bequame Aen het lichaem Christi. Een Vrou, hoort dit verclaren, Aelke Baten ghenaemt, Van vierentwintich Iaren, Een Maeght daer by versaemt Maeyken Wolters gheheten: Als Iudas dit vernam Liet hy’t den Heeren weten Die daerom worden gram. Trappaerts sy daer uytsonden, Vinghen sy alle beydt, Waer toe dat syse vonden Heel willich en bereydt, Naer Luyck ginckmense leyden: Maeyken sprack: om Gods woort Wil ick dus liever scheyden Als t’huys gaen rechte voort. In den thoorn syse brochten Van den Officiael, Daer syse hardt versochten Met dreyghen principael, Met smeecken, loose teeken, Daer van den Menschen doof, Dit duerde heel thien weken, Sy bleven by’t gheloof. In liefde vast verbonden Des Bisschops Cappellaen, Brocht wijn als daer ghesonden, Hy hadt die Dochter aen Op sijn knyen, wilt mercken, Dat sy doch afstaen sou, Volghen der Roomscher Kercken: Mser sy gantsch niet en wou. Een Man uyt medelijden Quam haer om gheven raet,
[pagina 542]
Dat sy’t gheloof liet glijden, T’waer om haers levens baet: Soud’ ick nu Gods versmaden En worden s’Duyvels kint, Wilt ghy my dat wel raden? Sprack Maeyken wel ghesint. Soo sult ghy sterven moeten Besorgh ick, sprack de Man: Sy sprack, om my versoeten De lichte dach niet can Soo lief zijn, als ick sterve Om Christi naem certeyn, En hier den doot verwerve T’sijner eeren alleyn. Voor’t gheestelijck gherichte Zijnse te recht ghestelt Met vrolijcken ghesichte, Lachende, t’dient vermelt: Als sy’t oordeel ontfinghen Danckten sy Godt voorwaer, Haer herte deed’ ontspringhen Al was haer lijden swaer. Men gaffe daer in handen Den Rechter van der Wet, Die namse daer in handen Als Weerelts Heer gheset: Haer handen vielen swaerlijck, Sy leden onghemack, Nochtans in vreucht schijnbaerlijck Haer herte daer ontstack. Als sy dus hardt ghevanghen T’gheloof behielden fijn, Tormentlijck opghehanghen Sy seer ghepijnicht zijn: Dit hebben sy verdraghen, Daer nae met vreuchden sanck Ghesonghen sonder claghen, Gaven Godt prijs en danck.
[pagina 543]
Nu voor die Heeren staende Haer oordeel te ontfaen, Quamen twee vrienden gaende Naer’t maechtschap toe ghedaen, Ael sprack: comt ghy in’t trueren Dus noch besoecken coen, Corts binnen eender uren Sullen wy ons offer doen. Ick doe u seer bedancken, Segt doch mijn lieve Man, Dat hy doch sonder wancken Wil soo veel als shy can Mijn kinderkens opbringhen In Gods vrees’: Maetken sacht, Mijn Ouders sonderlinghen Den segt doch goeden nacht. Een Raedtsheer hem seer boeghde Voor Maeyken, hy badt haer Dat sy haer nu noch voeghde By die Papische schaer, Men soud’ haer t’leven schincken Soo sy wilde afstaen, Dit mochtse wel bedincken, Anders moest oordeel gaen. Aelke die sprack met eeren, Sterven is ons begeer Nu om den naem des Heeren En om sijn heylsaem leer, Als d’Apostelen deden, Sy leden angst en noot, Den willen wy nae treden En gaen willich ter doot. T’oordeel ginck sonder mincken Men soud’se binden vast, En levende verdrincken, Dit werdt den beul belast: Doemense dede dringhen Wt die ghevanckenis,
[pagina 544]
Begonnen sy te singhen, Het was van vreuchde wis. Eylaes ten mocht niet dueren, Den mondt verbondt men daer, Ginckse ter plaetsen vueren Daer sy het offer claer Nu souden gaen volinden Op die Maesbrugghe bloot: Doe lieten sy haer binden Als slachtschapen devoot. Den mondt men doe ontbonde, D’ooghen worden verblent. Aelke sprack tot die’t stonde Voor die waren ontrent, Suchtende met clachreden: Dit’s wel een schoone ste Waert datse boete deden Met die van Ninive. Heeft haer ziel Godt bevolen, Men wierpse over t’boort, Standtvastich onverholen Wordt sy aldaer versmoort, Haer ziele doet nu rusten Eeuwich in Godes hant, En sal naemaels belusten Op Syons bergh playsant. Als Maeyken werdt ontbonden, Sprack sy den Hencker toe, Dat hy haer woud’ vergonden Godt aan te roepen soe: Hy sprack: bidt onsen Heere En volght die Roomsche Kerck, V daghen te vermeeren, Daer toe ried’ hy haer sterck. Sy sprack: ick noyt misdede Hier deser Majesteyt, Wat soud’ dan zijn mijn bede, Sy maeckte haer afscheyt,
[pagina 545]
En sterf willich en modich Int gheloof onbevleckt, Al was sy jonck en blodich Ten heeft haer niet beschreckt. Sy is vroomlijck verdroncken Int water met gheclach, Noch langhe niet ghesoncken Soo men opentlijck sach: Sy bloeyde als een roose Daer sy op’t water dreef, T’duerde een langhe poose Eer datse onder bleef. De Heer salse becleyden Met het sneeu witte cleyt, Daer mede salse beyden, En haer is toegheseyt Eeuwich des levens Croone, T’palmtaxken even schoon Die vreucht crijcht sy te loone Eeuwicj in s’Hemels throon. Ghy Christen al ghelijcke Dit exempel aensiet, Nimandt doch nu en wijcke Al comt ghy int verdriet: Volght den Herder ghepresen Christum ghebenedijt, Hy laet die zijn gheen wesen Soo dese daer belijt. Ghy Heeren van den Landen Houdt op van deser daet, Met verdrincken en branden, Rooven over die maet: Laet u soo niet vervooren Van uwen leyders blindt, Voor Gods ghericht, wilt hooren, Ghy u bdroghen vindt. Ghy leyders blindt van daden Verlaet doch Cains aert,
[pagina 546]
Om alsoo te verraden Die Godtlijck zijn vergaert, Hoe sult ghy’t naemaels maken Als ghy voor t’oordeel comt, Dus betert uwe saken Eer dat ghy wordt verdomt.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

datums

29 juli 1595

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank