Naar den mensch alles pijnlijk en toch blijft het: geloof alleenlijk.
Da Costa 12.1.1841
‘Ik kan het zoo van harte met U inzien en uitroepen, waarheen ik mij wende: Heere! wij vergaan. Mocht het nog maar meer uit de diepte der ziel tot Hem uitgaan. Dan is uitkomst nabij en de belofte staat vast. - Naar den mensch, alles
[pagina 57]
[p. 57]
pijnlijk. Ook die tijdinge uit Den Haag, die geheele richting des Konings, waardoor men zich zelfs in de vrijheid der afgescheidenen naauwlijks kan verheugen; hoe smertelijkl - En toch! blijft het: Geloof alleenlijk. Wij zouden het toch ook op den ouden voet niet terug wenschen. Ik gevoel zoo: alles moet nieuw worden.’
Auteursrecht onbekend