Briefwisseling

De catechisatie van Ds. Lucas Egeling.¹⁾
26.9.1822

‘....Wij behandelen met den Dominee telkens eenige voorname hoofdpunten bij wijze van een vriendelijk gesprek onder ons vieren.²⁾ Deze methode bevalt mijn vrouw ook zeer bijzonder.... Gisteravond hebben wij ons tweede gesprek met den Ds. gehad. Wij hadden een vriendelijk en stichtelijk discours onder elkander over de huishouding Gods met het menschdom tot op de komst van Christus. Morgenavond spreken wij over het leven, lijden en sterven van den Zaligmaker. En vandaar zullen wij wel tot de voorname punten van Zijne Godsdienst en zedeleer overgaan. - Zeg mij nu eens wat Gij van mijn begeert ten aanzien van ons voorgenomen onderhoud over den algemeenen loop en geest van het Christendom. Gij dient mij het punt wat nader te bepalen: en dan ben ik bereid, zoo verre het mijne krachten toelaten, U eenige inlichting te geven. Dezer dagen kan ik juist niet zeggen dat ik gestemd ben om mij op dat punt bijzonder uit te storten. Ik ben in deze omstandigheden gelijk natuurlijk is, meer lijdelijk; ik hope veel goeds voor ons van ons onderwijs. O! hoe veel is er nog te leeren! Hoe verre ben ik nog verwij-

1) Ds. Lucas Egeling (1764-1835) predikant te Leiden. Vgl. M. Elisabeth Kluit: ‘Het Réveil in Nederland, 1817-1854’, Amsterdam, H.J. Paris, 1936; blz. 80.

2) Tegelijk met Da Costa catechiseerden zijn vrouw Hanna Da Costa-Belmonte en Abraham Capadose bij Egeling.

[p. 11]

derd van die gezegende Christelijkheid, die niet in bespiegelingen, maar in de uitoefening van geloof, liefde en hoop bestaat. Gevoelen wij slechts hoe verdorven, hoe trotsch, hoe ellendig wij zijn, en worden wij tot den Verlosser gebracht niet door koude overleggingen, maar door behoefte, door dorst naar de zaligheid, die uit den Heere Jezus is. O! laat ons met wellust dien verhevenen en tederen naam uitspreken en aanbidden. Laten wij Hem de hulde van een onverdeeld hart aanbieden! En bidden wij voor elkander als voor ons zelven tot God den Vader onzes Heeren, dat Zijn Geest ons verlosse van de heerschappij der hoogmoed en wereldsgezindheid.’