Gedichten

[p. 221]

Adeste.

Het klinkt e klêe klokske
te nacht.
Het vliegt e wit wit vlokske,
heel zacht.
En mannen gaan, en mantels gaan,
met lappen en met kappen aan:
Adeste!

De kandelaars en keerskes
zien vroo,
op 't Kindeke van tweerskes
op stroo.
En nauwlijks terdt, die nader terdt,
dat 't Kindeke niet wakker werd':
Adeste!

Geen andere geruchtjes
benêen,
dan ademkes en zuchtjes
en bêen.
Tot helgetaald en hooggetaald,
een stemmeke uit den hemel daalt:
Adeste!