Gedichten

[p. 172]

Hemel-huis.

Door mijn woning
Speelt een zonnig licht.
'k Voel me een kleinen koning
In mijn grooten plicht:
Vrouw en kind te schragen
Op mijn sterke jeugd;
En ze hoog te dragen

In mijn vreugd!

Daar, op 't schouwke,

Prijkt mijn eenig kruis.
Wees mijn engel, vrouwke,
Wees mijn hemel, huis.
Wees mijn stoutste roemen,
Wees mijn zoetste troost,
Frissche levensbloemen,

Krachtig kroost.

O, mijn kindren!

Graaggebroken brood!
Zou 't geluk vermind'ren
Waar de last vergroot?
Zou men armoe lijden
Om een mondje meer?
Och, waar menschen strijden,

Helpt de Heer!