Gedichten

[p. 120]

Geen lachje kan mijn lijden sussen.

Geen laçhje kan mijn lijden sussen,

Geen lachje mild.

Ik wil het op uw mond uitkussen,

Almachtig-wild!

Dan zal ik gaan mijn verre gangen,

In heilgen vreê;

En dragen liefde en liefdelangen

In 't harte meê.

De winter zal zijn weedom waaien

In 't kranke bosch;

En, zuchtend, gele blaren zaaien

Op 't grauwe mos.

Dan zal ik klagen in die klachte

Mijn liefdelied;

En gij zult weenen bij het zachte:

Vergeet-mij-niet!

Weer zullen zomernachten zingen

Met stille stem.

En gij zult van den bedde springen:

Daar hoor ik hem!

Dan zal ik komen en u vinden

Vóór uwe deur;

En bloemen in uw haren winden

Vol kussengeur.