Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest

Het twee en seventighste Liedeken,

Op de wijse: Ick heb ghesien den tijdt waer is hy nu gebleven,
Ofte Edel Artisten koen.

AEn siet doch op dit pas
Hoe Abraham ghepresen,
Sijnen knechte seer ras,
Ghesonden heeft in desen
Voor sijnen Soon gheresen,
Te halen eenen Bruyt,
Om sijn Vrouwe te wesen
Die hy heeft vercoren uyt.

Alsoo heeft oock mee nu

De Vader hooch verheven,
Des Hemels om tot trou,
Voor sijnen Soon beseven
Sijn knechten hier beneven,
Ghesonden op dit pas,
Om een reyn Bruyt int leven
Die naer hem ghesint was.

De knecht is uyt ghegaen

[p. 168]

 

Al tot Rebecca schoone,

 

En sprack hoort mijn vermaen,

 

Al van sijns Heeren Soone

 

Die eenich in persoone,

 

Toe quam alles contant,

 

Gout Silver al ydoone

 

Kemels Ezels pleysant.

 

Soo sijn Godts knechten mee

 

O dochter uyt ghelesen,

 

Ghecomen om in vree,

 

V te brenghen met desen

 

Eenich Soone ghepresen,

 

Veel heerlijcker valjant,

 

Als Isack nu gheresen

 

Mach wesen tryumphant.

 

Isack die was wel rijck

 

Gheseghent vanden Heere,

 

Met Gout Silver ghelijck,

 

Ossen Schapen en meere

 

Ezels Kemelen seere,

 

Knechten Maechden en Lant

 

Twelck al tot hem most keeren,

 

Dat daer was abondant.

 

Maer uwen Coninck schoon

 

Is gheseghent heerlijcke,

 

Van Godt met vreucht ydoon

 

En blyschap gheestelijcke,

 

Tis daer alles seer rijcke

 

Wat men verdencken mach,

 

Schoonheyt en dierghelijcke

[p. 169]

 

Twelck gheen ooghe en sach.

 

Rebecca is ghegaen

 

Door reyne Liefde vierich,

 

Doen sy hoorde t'vermaen,

 

Van Isaack manierich

 

Ende quam seer begierich,

 

Verliet het alles snel,

 

Haers Vaders huys bestierich

 

Om haer Bruydegom wel.

 

Hoort dochter en neycht nu

 

Door Liefde ende minne,

 

V ooren doch seer trou,

 

En alle uwe sinnen

 

Gaet uyt tot u ghewinnen,

 

Vws Vaders huys met Zee,

 

Met Rebecca om binnen

 

Comen by u Lief mee.

 

Isack die ginck doen stil

 

Des avont opten velde,

 

Op dat hy na sijn wil,

 

Hem wat bedencken welde,

 

Doen hy sijn ooghen stelde,

 

Opwaerts soo sach hy daer,

 

Kamelen met ghewelde

 

Comen voor ende naer.

 

V Coninck met bescheyt

 

Die is oock uyt gheganghen,

 

Sijn Rijck en heerlijckheyt,

 

Al inde werelt banghen

 

Ende is daer ghehanghen,

[p. 170]

 

Ellendich aen het cruys

 

Om u al met verlanghen

 

Te brenghen in sijn huys.

 

Rebecca heeft oock ras

 

Haer Bruydegom sien gane,

 

Daer sy noch verre was

 

En met liefden belane,

 

Daelden seer wijs berane

 

Van haer Kemele snel,

 

Op dat sy mocht seer sane

 

Comen by haer Lief wel.

 

Aenschout nu oock voortaen

 

V Coninck in zijn lijden,

 

En stelt nu oock bequaem

 

Hoocheyt schoonheyt besijden

 

Des werelts en wilt mijden

 

T'vleys lusten hier present

 

Waer met Satan comt strijden,

 

Daer van u herte went.

 

Doen heeft Rebecca haer

 

Gaen vercieren ghepresen,

 

Op dat sy doch seer claer

 

Haer Bruydegom met desen,

 

Mocht wel ghevallich wesen,

 

En hem behaghen goet:

 

Maer siet hoe uyt ghelesen

 

Dat hy haer ontfangt soet.

 

Also o dochter reyn

 

Wilt u nu gans vercieren,

 

Met deuchden int ghemeyn

[p. 171]

 

In alderley manieren

 

V ganghen wilt recht stieren,

 

Tot u Bruydegom ras,

 

En met Liefde seer vierich,

 

Wandelen op dit pas.

 

Isack ontfinck doen claer

 

Sijn Bruyt seer blijdelijcke,

 

Ende quam en bracht haer,

 

In sijn huys vriendelijcke

 

Ende seer autentijcke,

 

Hy doen vertroostet was,

 

Vanden doot seer droeflijcke,

 

Sijns Moeders op dat pas.

 

Noch veel heerlijcker schoon

 

Sal u Coninck verheven

 

V brenghen in sijn troon

 

Al in het eeuwich leven,

 

Seer vrolijck sonder sneven,

 

Ghy daer sult sijn pleysant,

 

O dochter hier beneven

 

Al int beloofde lant.

 

Daerom soo segh ick nu

 

Vliet snel de sonde spoedich,

 

Ende met Liefden trou,

 

Verciert u seer ootmoedich

 

Gaet tot hem uyt seer goedich,

 

Want hy het weerdich is,

 

O reyne Bruyt lanckmoedich

 

Dat behaecht hem ghewis.

 

Soo sal hy oock seer groot

[p. 172]

 

Hem verblijden Lieflijcken,

 

Van u ghy die waert doot,

 

Maer nu leven seer rijcken

 

Daerom wilt niet om kijcken,

 

Naer de werelt onsoet,

 

Met u ganghen en wijcken

 

Gaet die Bruyd'gom te moet.