Het Rijper Liedtboecxken inhoudende hondert schriftuerlijcke liedekens dewelcke noyt voor desen in druck en zijn gheweest

Het dertiende liedeken, Van het onderscheyt vande vrede die Christus de Geloovigen, en die de Werelt haer kinderen geeft, uyt Iohannes int 14.Capittel, vers.27. Verdeelt in drie delen, te weten van het onderscheyt.

Van

1. Christus en s'werelts vree, en waer in dees beyden bestaen.

2. Tgheven deser beyden.

3. Teynde deser tweer.

Op de wijse: Warent alle mijn vrienden dat mijn vyanden sijn.

Het eerste deel.

ICk late u den vrede
Mijn vrede gheef ick jou,
Noch spreeckt de Heer oock mede
Ick gheef u niet ontrou,
Alsse d'werelt gheeft quade
Hoort dees rade.

Dit laet ons wel gheleyden

Christus en s'werelts vree,

[p. 27]

 

Tonderscheyt van dees beyden,

 

Tgheven oock van die mee,

 

En teynde wilt bedencken

 

Wat sy schencken.

 

s'Werelts vreed is gheleghen

 

In s'lichaems ghesontheyt,

 

Hoocheyt, rijckdom en seghen,

 

Weeld', voorspoet sonder leyt,

 

Veel vrienden die goet wenschen

 

s'Werelts menschen.

 

Vry te sijn van cruys zwaerlijck

 

Cranckheyt sieckte en druck,

 

Schult Vyanden vervaerlijck,

 

Vry van al ongheluck,

 

Maer binnen gheeft sy wroeghen

 

Een vernoeghen.

 

Christus vrede verheven

 

Gans inwendich bestaet,

 

Cruys en druck in dit leven,

 

Hy by sijn vrienden laet,

 

Dickwils hier tharen besten.

 

Vry ten lesten.

 

Dees vreedt is oorsaeck goedich

 

Van alle deucht bequaem,

 

Godtvruchtich en sachtmoedich

 

Maeckt sy oock mee vreedtsaem,

 

Gherust lijdtsaem in lijden

 

In dees tijden.

 

Wt s'werelts volcht boosheden,

 

Recht het contrariteyt,

[p. 28]

 

Misbruyck van s'lichaems leden

 

En Godts gaven planteyt,

 

Maer onseker dit pralen

 

Is // tsal dalen.

 

Dees vreedt en s'werelts prachten,

 

Verlaet haer haestich snel,

 

Als sy het minst verwachten

 

Moetense na de Hel,

 

Steunen daer op met d'herten,

 

Dan sal smerten.

 

Hier uyt dan blijcket claerlijck

 

s'Werelts is niet oprecht,

 

S'is maer uytwendich waerlijck

 

Oorsaeck oock van quaet slecht,

 

En tijtlijck oock onwisse

 

Tis gheen misse.

Pause.
Het tweede Deel.

Aenhoort nu de maniere

Hoe Christus vrede gheeft
En de werelt seer diere,
Ick gheefse seer beleeft,
Niet als d'werelt gheeft meden
Dits d'Heers reden.

D'Werelt belooft haer gilde

Veel maer gheeft dickwils niet,
Christus die belooft milde,
En gheeft oock dit in siet

[p. 29]

 

Want sijn beloften wissen

 

Niet en missen.

 

d'Werelt gheeft haer uytwendich

 

Maer binnen gheeft sy cruys,

 

Knaghen en wroeghen schendich,

 

Christus gheeft vreedt hier t'huys

 

Als hy druck hier laet blijven

 

t'Ons gherijven.

 

Sijn ghenaet en goetheden

 

Deelt hy so mildelijck,

 

Dat vreucht en blyschap meden,

 

Int cruys sy hebben rijck,

 

En ghedult is het lijden

 

t'Haer verblijden.

 

d'Werelt vercoopt sijn duere

 

Eyst moeyt en arbeyt zwaer,

 

Loopen draven seer suere,

 

Maer Christus vrede claer

 

Hy om niet sijn volck schencket

 

Dit bedencket.

Pause.
Het derde Deel.

Het eynde hier beneven

Merckt van dees vreden wel,
Waer toe sy werden gheven,
Van Christus en d'Werel
Deen tot groote droefheden
Daer tot vreden.

[p. 30]

 

s'Werelts om te bedrieghen

 

Als Iudas met sijn cus,

 

Christus soeckt tis gheen lieghen,

 

Ons eeuwighe wellus,

 

Ende salicheyt mede

 

Met sijn vrede.

 

d'Werelt om t'Lichaem aerdich

 

Wat goets te doen niet langh,

 

Christus om de ziel waerdich,

 

Te helpen merckt dees sangh,

 

Hier // maer namaels bequaeme

 

Oock t'lichame.

 

d' Werelt s'lichaems ghenuchten

 

Gheeft, om onversiens snel,

 

Haer te brenghen in suchten,

 

En het eeuwich ghequel,

 

Soo ydel is haer schijnen

 

Loont met pijnen.

 

Maer Christus gheeft de sijne

 

Om smaeck te voelen soet,

 

Van t'eeuwich vreedts verblijne

 

Om te vierigher goet,

 

Daer na neerstich te ganghen

 

Met verlanghen.

 

Hoe dwaes is dan dees mensche

 

Die hier veel moeyte maeckt,

 

Met arbeyt sorch en wensche

 

Meer te proeven de smaeckt,

 

Dan t'ghenieten der rusten

 

s'Werelts lusten.

[p. 31]

 

En die Christus vre soete

 

Die om niet wert gheschenckt,

 

Weynich acht als d'onvroete,

 

Sy sullen dit bedenckt,

 

t'Noch beklaghen te laten

 

'Tsal niet baten.