Gedichten

[p. 122]

Vivaldi

Staat de weelde ritmisch te gloeien
of nadert zij mij -
uit één grote kastanje Vivaldi
treden rode kastanjes te bloeien
en te dansen aan in een rij
aan de oevers van ergens een zee,
min of meer serene zeezee,
met branding van bloesemkaarsen.
Is daar in de kruinen der bomen
in de hoogte boven de vijver
ballet gaande van hemelingen
of zijn daar fijne tongen die zingen?
Komt over de huid van de flanken
der heuvels een engelenleger aan
op ongezadelde paarden
elk paard in zijn eigen baan
tweeduizend paarden en banen
golvend hier naartoe?
Scarlatti mag wit en geel zijn,
links draaiende pure muziek,
Vivaldi's arabische cijfers
naast letters romeins gesneden
spannen reeksen troost van de hemel
voor de grote afstand van heden,
voor verlies van de sapvolle zwaarte,
ruilvoet voor wortels in de aarde,
vlechtwerk voor lianen van geest.
O, deze muziek koel als thijm en
warm als zachte doeken van zijde.

[p. 123]

 

Het spel van twee kinderhanden

 

die garen tussen zich spannen,

 

kinderhandjes die voor elkaar buigen,

 

de linker nodigt de rechter te doen:

 

afnemen doorsteken aantrekken kruisen.

 

Rij van jonge kastanjebomen in Mei,

 

bomen van glijhout met de geregen

 

patronen van bloemenkaarsen wit-rood,

 

aronskelken in tuilen teruggekregen

 

voorgoed voorgoed van de dood.