Ruize-rijmen

2.

Patrik Brown viel naar beneden,

Toen hij werkte op het dak,

Zoo, dat d' arme baas, och heden!

Allebei zijn beenen brak.

En de medicus, een hartlijk,

En gemoedlijk' oude heer,

Zei: ‘Wel man, dat treft me smartlijk!

Dee die val je dan zoo'n zeer?’

‘Nee,’ zei Pat, ‘ja, 't is waarschijnlijk,

Dat je 't niet gelooven zal:

't Vallen zelf dat was niet pijnlijk,

Maar het staken van den val.’