Mastreechter versjes en leedsjes (onder ps. P.C.d.B.)

[p. 30]

De bis neet mie!

De bis neet mie tot miene spiet

Mastreechteneer gebleve,

De höbs gei blood mie in dien prij,

Gei vuur mie, en gei leve.

De bis neet baas mie in den stad;

De vreemde die regeere.

Zien die soms heij nao touw gesjik

Um diech te transeneere?

De bis gewoorde hunne knech,

De luusters nao hun wètte,

Bis angstig wie e wezelke,

Diech stevig te verzètte.

De spriks neet mie et dialek,

De clou van hiel die weze,

Gebruuks zoewoer 'n ander taol

Bij spreke, zinge, leze.

De drinks neet mie dien eige beer;

Is et te zoer gewoorde?

Of kump et soms door al deen tee

Mèt sòkker oet et Noorde?

De köps neet mie in winkels heij

Mèt hiel bekinde naome,

De woors direk bij vreemde klant

Wie die de stad in kaome.

[p. 31]

 

De zits neet mie in et bestuur,

 

Mer wèls et gaar neet weite,

 

Tot stiech niks te vertèlle höbs

 

In dien aw sòsjeteite.

 

 

 

De deils neet mie in et plezeer

 

Van de Mastreechteneere,

 

Moos altied oet ten vajersstad

 

Um diech te amuzeere.

 

 

 

De wèts et noe, begriep miech good:

 

Et kin toch zoe neet blieve;

 

Aoch laot miech toch nog veur men doed

 

Ins anders kinne sjrieve.