Improbis nvlla satietas.
XXXVIII.
NEmini mortalium, divinâ providentiâ, tam exactae faelicitatis gaudia vnquam obtigère, vt non aliquid relictum ei esset, quod gemeret. Hic censu cum exuberet, obscuro loco natum se que ritur; ille, majorum stemmate clarus, domesticae rei tenuitatem detestatus, mallet latere; iste nobilitate opibusq; conspicuus, coelibem se queritur; alius amans & amatus conjugioqùe foelix, orbitatem deflet. Est, cui foecũdae vxoris gaudia, aut filiorum luxus, aut filiarum petulantia obnubilat. Denique, quocunque te vertas, vbique, quod cum status tui conditione rixeris, affatìm invenies. Quid externa loquor? hoc ipsum corpusculum tuum excute, semper in eo querulum aliquid, & quod te offendat, obvium erit. Quid mirum? homines qui in alieno habitant, semper de aliquâ domicilij parte conqueruntur; idque eâ de causâ, quod domum istam conductitiam, pro arbitrio, instaurare non possint. Idem nobiscum est; nam cum de aliquo identidem membro querulus animus nobiscum expostulat, inquilinos nos esse, & supellectilem, non loco, ex quo brevi sit emigrandum, sed domicilio perpetuo (quod & frugi paterfamilias hic solet) aptandam esse sedulò monet.
GEen mensche ter werelt werter, door Godes beschickinge, tot soo volmaeckten geluck oyt verheven, off hem en wert altijt yet wat gelaten, t'welck hem quelt. Den desen, rijck zynde van goederen, beclaecht dat hy van slechte ouders gheboren is: den ghenen, wel van goedẽ huyse, maer arm zynde, hadde liever ergens in den doncker van een slecht geslachte te schuylen: Den derden, rijck en edel zynde, sucht, om dat hy eenich en onghetrout is: Den vierden gheluckelijck ghehout wesende, treurt alleenlijck door ghebreck van kinderen: Men vinter welcker blyschap over haer kinder-salige vrouwen wert inghebonden, of door de slampamperie van hun sonen, of door de geylicheyt eñ veylicheyt van hare dochters: Int corte, werwaerts datmen sick went, men sal aller weghen stoffe vinden, om sich over sijne geleghentheyt te misnoughen. Ist vreemt? Luyden, die in gehuerde huysen woonen, claghen altijt van dit oft gint deel haerder wooninghe, om redenen dat sy in de selve niet en moghen maecken en breken, ghelijckmen in eyghen doet. T'is met ons al het selve, t'een off t'ander lidt is staech ontstelt, tot een vast teycken dat wy hier maer huerlingen en zyn. T'welck also wesende, laet ons dan van soodanigen huysraedt ons selven versorghen, niet die nu in dit huerhuys, maer die hier naermaels in ons eyghen en eeuwighe wooninghen ons sal te passe comen, gelijck sulcx (oock hier in dese tijdelijcke dingen) het werck is van een sorchvuldich Vader des huysgesins.
Noyt heeftet yemant hier soo claer,
Off 't hapert noch al, hier off daer.
IOHAN. 4.14.
OMnis qui bibet ex aquâ hâc iterum sitiet, qui autem biberit ex aquâ quam ego dabo ei, non sitiet in aeternum.
PSALM. 16.11.
SAtietas gaudiorum in conspectu Dei.