Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 88]

Een is ghenough.
Vn m'est assez.

anna.

ALs ghy nu in den staet geat treên,
Daerom ghy God lang hebt gebeên,
En, dat u vader tot u seyt,
Dees is van God u toe-gheleyt;
Siet hier, mijn Kint, dit is u deel:
VVelaen, ghy, vougt u dan geheel,
Om, die het is, te laten in
Tot 't middel-punt van uvven sin.
En volgt hier in den handel van
Een vvel-ervaren Boomgaert-man,
Die, om sijn Int te doen ghedien,
Gedoogt gheen tacken van ter zien,
Maer vvatter buyten d' Inte spruyt,
Dat treck hy af, en roeytet uyt.
Hy ißer oock vvel mee ghepast,
VVannerder maer een Int en vvast.

Ghy med', om vvel te zijn verheelt,

En laet u gunst niet zijn verdeelt.
Dies al de jong-mans, u bekent,
Gheheel uyt u ghedachten sent.
Vvrienden med' en eyghen bloet,
Oock vry vvat uyter harten doet:
En vveest oock selfs in dit gheval
Met uvve moeder niet te mal.
Alvvat met veel eerst vvas gemeen,
Behoort nu toe aen een alleen.

LErt tot des echten staets besttier,
Noch dit van osen Hovenier;
Die, als de tacken zijn ghevelt,
Al-eer hy noch sijn Inte stelt,
Berooft het Boomken van sijn top.

Ghy mee, doet vvegh u eyghencop,

VVanneer ghy crijgt een ander hooft,
En uvven boesem dan berooft
Van alles dat ter syden aen,
VVteyghen sinnen coomt ter baen.

NOch steeckter vvat in d'Intery,
Dat niet en dient gegaen voorby.
Hoe vvel de stam geeft al de jeugt,
VVaer door den heelen boom verheugt,
Het schijnt nochtans dat al de vrucht
Heeft van de Int haer sap en sucht;
VVant al vvat datter groeyt, en wast,
Is maer alleen aen d'Inte vast.

Geeft alle tijt u man de eer,

Al brengdy schoon misschien vvat meer
Tot baet', en't huvv'lijcx onder stant,
Als hy, dien ghy neemt by der hant.

[p. 89]

 

Een vrouvve die te segghen plagh,

 

Van my coomt al den heyl'ghen dagh,

 

Al vvatter svvemt is mijne vis,

 

En vveet niet recht, vvat huvv'lic is.

 

Soo haest als 't lichaem is ghemeen,

 

En heeft het vvijf gheen goet allen.

 

VVant siet! 't is aller volcken leer,

 

Soo vvie een man neemt, crijgt een heer.

DVs langhe sprack dit lieve Paer:
Doch ANNA wert, soo 't scheen, ghewaer
Dat eenich mensch daer was ontrent;
En daer me was haer praet ten ent.

I.
Sufficit vnus.

anna.

IAm fumus in portu, soluendaque zona puellae est;

Hîc quoque, de multis, pauca monenda mihi.

Insitor agnatos exscindit in arbore ramos,

Omnis adoptivum germen vt humor alat.

Fenditùs illa vagos animo deturbet amore,

Germina legitimi si qua caloris amat.

Protinus vt junxit tibi taeda pucida maritum,

Vnicus ille tibi mente fovendus erit.

Non congerro vetus tua postmodò tecta frequentet,

Nec juvet, innuptae qui comes ante fuit.

Anxia nec matris, nec sit tibi cura sororis;

Alterius succos ne bibat alter amor.

2.

FAllor? an occurrunt hîc plura notanda puellis,

Quas socio prinùm foedere iunxit hymen.

Quae proprijs quondam vergebat in aëra ramis

Planta, peregrinâ non nisi fronde viret:

[p. 90]

 

Vertice truncato, iam non sua, germina monstrat,

 

Qoudque suum non est, sustinet arbor onus.

 

Arbitrio, nova Nupta, tou desiste moveri;

 

Certa tibi vite norma maritus erit.

 

Ille dabit leges, quas non aversa sequêris;

 

Si sapis, his succos pectoris adde tui.

 

Obsequium sint regna tibi; parendo gubernas:

 

Sensibus alterius disce, puella, regi.

3.

PLus habet Insitio, memori quod mente recondas,

Insere pręceptis haec quoque, Nupta, tuis.

Cedit honor ramis, succi tamen arbor origo est;

Et decus hoc, ex se quod dedit, alter habet.

Si fortasse tuâ rutilent a dote penates,

Arcula cum modico sit gravis ęre viri,

Pone supercilium, bona nec tua laudibus effer;

Inque viri lateat nomine tota domas.

Turpiter, Haec mea sunt, mulier furibunda reclamat,

Ah! nunquam proprias foemina jactet opes.

Lex dominos rerum pronuntiat esse maritos,

Idque viri juris, quâ patet orbis, habent.

PLura locuturas strepitus, quem fortè ciebam,

Terruit; Anna, prior dum capit aure sonum,

Hîc aliquis latet error, ait, satis ista, superqùe.

Dixerat, & roseo desijt ore loqui.