Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 86]

Met soet te spreken
Is't hart te breken.
Tout par
amour.

phyllis.

DAt ghy my leert voor't alderlest,
Js, mijns bedunckens, verr' het best.
Nochtans soo vvou mijn vader vvel
My gheven aen een out ghesel,
Alleenlijck om sijn ghelt, en goet,
Maer 't is gansch teghens mijn gemoet.
VVat raet nu, liev', om dit t' ontgaen?

anna.

STelt u noch stuer, noch bitter aen,
VVest heus van monde, zijt niet straf,
Om hem yet vves te dringhen af:
VVant sulcx te doen, is deught, noch eer,
Oock soo vermagh de heus heyt meer
In dese saeck, en over al,
Als eenich onbeleeft gheral.
't Eerbiedich spreken is u nut,
Dat is het maeghdelijck gheschut,
Dat is den hamer, en de cracht,
VVaer door een steenich hart versacht.

Hoe stijf ghy den Pijn-appel stoot,

Hy hout ghesloten sijnen schoot,
Nochtans soo sal by open gaen,
Soo ghy hem stil by 't vier laet staen.

Al-vvaer gevvelt niet op en hecht,

Dat brengt beleeftheyt vvel te recht.

Vis omnis abesto.

phyllis.

IAm tua jussa placent: auri tamen actus amore

In thalamun genitor me jubet ire senis.

Ecquid agam? nec enim mihi tota pecunia tanti est,

Vt vetuli conjunx principis esse velim.

anna.

SI pater indigno te subdere colla marito

Fortè velit, nullâ vox tibi lite sonet.

Virginis arma preces: rigidum prece flecte parentem,

Non aliâ durus vincitur arte pater.

Qoud truculenta nequit, frons hoc pręstabit amica,

Obsequium, non vis, pectora dura trahit.

Pinea verberibus nux inconcussa resistit,

Illa tamen, placido victa calore, patet.