Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 56]

Eens ontset,
Noyt weder net.
Du blasme la trace
Iamais s'efface.

anna.

GHy dan, vveest niet alleen beschaemt,
Yet vves te doen dat niet betaemt,
Maer schaft oock af, en achter-laet
Al vvat maer schijn en heeft vāquaet:
VVant, in-gevall' eens onsen naem
Een quade clap-mart over-quaem,
Schoon die oock vviert bevonden vals,
Eylaes! het cleeft ons aen den hals.

VVanneer de Noot een schelp verliest,

Hoe datmen souckt, hoe nau men kiest,
Hoe datme't maect, daer hapert vvat,
Hoe dat me't stopt, daer blijft een gat.
Een yder magh vvel zijn beducht
Te comen in een quaet gherucht,
VVant treft ons eens de schamper nijt,
Hoe datmen sick dan vvacht, of mijt,
't Js alom niet men is ghevvont
Daer van men noyt en vvert ghesont.

Nu, om hier van te zijn behoet,

Soo vvaer het, mijns bedunckens, goet
De feylen hier te vvijsen aen,
VVaer door veet maeghden haer ontgaen.
VVel, Phylli, siet ick gae u voor,
Ghy, zijdy vvijs, let op het spoor.

Nulla reparabilis.

anna.

NOn vittium tantum, sed quae vitiosa videntur

Haec quoque, si sapias, haec quoque, Virgo, fuge:

Nec satis esse puta qoudd sis tibi conscia recti,

Tunc quoque cum mens est integra; fama perit.

Saucia Nux aliquâ si parte putamina perdat,

Postea, quidquid agas, semper hiatus erit.

Si pereat miseris semel integra fama puellis,

Laedaturùe facer virginitatis honos;

Tu licet inde velis famae sarcire ruinam,

Non iterum veniet qui suit ante decor.

Obducas licet vsque cutem, manet vsque cicatrix;

Vtque, semper vulnera vulnus habent.