Maechden-plicht ofte ampt der ionkvrouwen, in eerbaer liefde, aen-ghewesen door sinne-beelden

[p. 42]

't Is niet te vree
Met d'hooghste tree.
Qui se faict brebis
le loup le mange.

anna.

SEt vry den minnaer sach en soet,
Soo crijgt hy vvel van pas de voet
Om met verlof te vvsen geck,
En u te treden op den neck.

Een vryer slacht de Climme-boon,

VVant, off om dit gevvas al schoon
Lanck rijs, en hooghe staken staen,
Jndienter maer can raken aen,
't Is al ghenough, het veyle cruyt
Climt langs de stock tot boven uyt,
En dan noch, op sijn eyghen plucht,
Maect nieuvve crullen in de lucht.
Indien-men liet een minnaer treen,
VVaer clom den stouten gast niet heen?
Schoon hy vercreegh sijn volle vvil,
Noch sal sijn gheeft niet vvesen stil,
Hy gaet dan melden door het lant,
Sijn liefkens gunst, sijn eygen schant.
Ghelooft dat hedens-daeghs de jeught
VVel seggen derst: Ten is geen vreugt
Dat yemant coomt tot sijn bejagh,
Indien-ment niet vertellen magh.
Dies vvacht u, eerbaer Maget, vvacht
Van u te draghen al te sacht.

Quàque est via nulla, feruntur.

anna.

DIc age blanditias, fer basia, funde falernum,

Sparge rosas, avidis da melimela procis;

Protinus infoelix (nec emin modus vllus amanti est)

Protinus audaci sub pede pressa gemes.

Est Faba quae, gracili modo fas haesisse bacillo,

Pergit in aërias ambitiosa vias,

Nec tetigisse sat est fastigia summa Faselo,

Vlteriùs gyro luxuriante ruit.

Exit in immensum temerarius ardor amantum,

Et quamvis toleres plurima, plura petunt:

Nec satis his vel totus amor. Sua furta sodali

Si narrare nefas, non placet ipsa Venus.