Alle de werken. Deel 2

Op het drincken.

Hoe siet men menighmael, hoe siet men lieve gasten
Door weldaet hinder doen, door vrientschap overlasten,

Door heusheyt in gevaer, door gunste schier gedoot,

Door blijtschap in verdriet, door nooden in den noot!

Men laet een groote plas in diepe koppen schincken,
Men moet'er op een prins of op een koningh drincken,

Voor-al doch op het heyl van onsen vryen stant,

En siet, dit is het volck gelijck een dwingelant.

Daer is geen seggen aen, 't en baet geen tegen-spreken,
Het is een stale wet, en daer om niet te breken,

De wijn moet uyt'et glas, en wort'et niet gedaen,

Het moet dan (soo het schijnt) de landen qualijck gaen;

[p. 528]

 

Noch is'et niet genoegh, men laet de deuren sluyten,

 

Men houdt de gasten in, en niemant kander buyten,

 

Al is de maegh gepaeyt, men hitse tot den dorst,

 

Men brenght'er rauwe vis of heet gekruyde worst;

 

In plaetse van de mont in rechte maet te laven,

 

Soo lijdt de wijn geweldt, de vrienden worden slaven;

 

Ey, wat een selsaem dingh! waer toe gedwongen dranck?

 

Of laet de vrienden t' huys òf laetse buyten dwanck.

 

Wy woonen, soo het schijnt, in vry-gevochte landen,

 

En leven evenwel in enge tafelbanden;

 

Wie maer een eerlijck man eens spijst aen sijnen dis,

 

Die meynt dat hy een Heer van sijne vryheyt is.

 

Waer toe een vrient gepraemt met dese groote backen,

 

Die niet de maegh alleen, maer al de leden swacken?

 

Ghy toetst hem aen het lijf, maer quetst hem aen den geest,

 

Hy quam gelijck een mensch, hy gaet gelijck een beest.

 

Waerom het edel nat soo gulsich uytgegoten?

 

Waerom uw soete vreught met sotte pijn besloten?

 

Wat godsdienst kan het sijn, te drincken sonder dorst?

 

Ey, soo ghy segen eyscht, soo bidt voor uwen vorst.

 

Vermijt doch uwen vriendt van reden af te leyden,

 

Want door bescheyt te doen, soo wort men onbescheyden;

 

Gesontheyt maeckt gewis de menschen ongesont,

 

Wanneerse met de wijn komt vloeyen in den mont.