Alle de werken. Deel 2

Op 't voetsel, nootsakelijckheyt en verscheydentheyt van 't selve.

Daer is nu van de lucht en van de windt geschreven,
En wat daer aen de mensch door beyde wordt gegeven:

Hier dient nu door de kunst de keucken op-gedaen,

En hoe men met bescheyt aen tafel heeft te gaen.

Men vint het in der daet, geen mensch en leert'er eten,
Om dat het yeder mensch en alle menschen weten:

Maer hoe men evenwel ten besten dient gevoet,

Dat is het, dat de kunst de menschen leeren moet.

De mensch is als een dijck, daer op de baren woelen,
En zooden alle daegh zijn besigh af te spoelen:

De mensch is als een pot, die aen den viere staet,

Daer uyt geduerigh vocht en stage wasem gaet.

Indien'er niemant pooght ons dijcken aen te vullen,
't Is seker datse korts geheel vervallen sullen;

En soo men in den pot geen ander nat en doet,

't Is seker dat het stracks gantsch ijdel wesen moet.

Daer is een edel vocht in onse binne-leden,
Dat staegh wert afgeteert, en van den tijt bestreden;

En soo het niet gestaegh door voetsel wert gestijft,

Eylaes! ons kranck gestel dat is terstont ontlijft.

Soo dient dan oock de kunst hier regels in te ramen,
Want dranck en nutte spijs houdt lijf en ziel te samen.