Alle de werken. Deel 2

Op Niobe, uyt Ovidius (Metam. 6.):

Daer sit een bange vrou by vijftien droeve lijcken,
Die al daer henen gaen, en in het duyster wijcken:

En hy die sy bemint, en met haer is gepaert,

En wat sy van der jeught voor kinders heeft gebaert;

Dies wort haer killigh hert van droefheyt overwonnen,
Haer lijf is sonder verw, haer bloet dat is geronnen,

Haer oogen staen verset, haer koude tongh bevriest,

Soo dat haer bleecke mont de spraeck geheel verliest:

Haer pols is sonder slagh, sy kan geen hooft bewegen,
Want dat blijft in den stant gelijck het is gesegen:

Haer voeten worden vast, haer ingewant versteent,

Alleen dit blijft haer by, dat sy geduerigh weent.

Ten lesten quam de wint ontrent haer leden sweven,
En heeft ze wech geruckt, en op een rots gedreven:

Daer staet het steenen beelt, en wie het immer siet,

Verneemt een droevigh nat, dat van haer wangen schiet.