Weet ik veel

[p. 5]

Voor u, mevrouw

In vaderdag zit iets heel moois, voor vrouwen die het er uit weten te halen. De neringdrijvende middenstand verzon het feest en is allang tevreden, als u zorgt voor een top in de sigarenomzet, maar láát u het bij een extra doosje van tien, dan gaat u langs de kern van de zaak heen. Die ligt veel dieper. Een verstandige vrouw gebruikt de blijde dag om vaders verkommerde gevoelskant zó grondig in de verf te zetten, dat hij weer een heel jaar tegen schaven en deuken kan. Hoe? Laat mij u enige vrijblijvende suggesties geven.

De ochtendstond wordt op vaderdag, om te beginnen, gekenmerkt door een sfeer van bijna bovenaardse mildheid. Vader hoeft zich niet te wassen. Bijna alle mannen vinden het prettig, dat eens over te slaan, want vuil is lekker warm. Wacht geduldig tot hij op eigen kracht uit zijn bed krummelt, begroet hem hartelijk en zeg, als hij zich ten zuiden van zijn ei heeft opgesteld: ‘Ha, heb je die leuke das weer aan? Die staat je toch zo goed. Je hebt écht smaak voor dassen...’

Na deze vrij krachtige ingreep in het narcisme, moet u hem geruime tijd niet beroeren. Laat hem rustig ontbijten en daarna zwijgend roken, maar geef hem geen asbakje, dan kan hij alles lekker op de vloer gooien en daarmee een diep sluimerend verlangen bevredigen. Vergeet niet dat een man alleen maar uiterlijk gelooft in uw gedonderjaag met stofzuigers en poetsdoeken. Zijn diepste wezen is de chaos. Bij het as werpen zal hij u zo nu en dan schuldbewust aankijken. Lach dan fijntjes, maar zeg niets.

Om elf uur vijftien komt nu uw zoon van zeventien jaar geheel ongespannen de kamer binnen. De gebruikelijke blik van geringschatting in pa's richting blijft vandaag achterwege. Op harmonische, natuurlijke toon zegt hij: ‘Vader, ik heb uw raad nodig. U is zoveel ouder dan ik en u hebt zoveel meer levenservaring en daarvan wil ik profiteren.’ Bij het uitspreken van deze tekst moet u wel oppassen, dat vader niet met stoel en al achterover tuimelt, want dan zou hij zich lelijk kunnen bezeren

[p. 6]

en verwondingen, ook van lichte aard, moeten op deze feestdag natuurlijk worden vermeden.

Na dit opbouwende begin verenigt het hele gezin zich om de tafel en mag vader zijn moppen weer eens vertellen, zonder dat iemand vraagt: ‘Moet dat nu écht?’ Gepaste hilariteit volgt op elke kwinkslag. Niet overdrijven. Daarna neemt zijn dochter van achttien hem mee uit wandelen en zorgt er voor, met hem in een café te komen, waar een tot dit doel aanwezige zakenrelatie zich even naar hem overbuigt en fluistert: ‘Dekselse schuinsmarcheerder! Hoe kom je nu weer aan dit lieve meisje?’ Als pa stralend uitroept: ‘Maar dat is mijn dochter!’ moet de man het hoofd schudden en ongelovig zeggen: ‘Ja ja, dat zál wel...’ Daarna kan de terugtocht naar huis worden aanvaard.

In de namiddag mag vader de deur open doen voor uw beste vriendin en ongestraft uitroepen: ‘Neen serpent, jij komt er niet in.’ Vervolgens wordt hem toegestaan in de huiskamer de radio uit elkaar te nemen en zijn eerlijke mening te zeggen over al uw kleren.

Tegen vijven komt (door u uitgenodigd) Piet, de vriend uit zijn jeugd, die u er uitgewerkt hebt, omdat hij getrouwd is met ‘dat sloerie van een mens’. Bedoelde sloerie komt mee en tijdens het onbeheerst borrelen ergert u zich niet zichtbaar of hoorbaar, als uw man, om haar te imponeren, weer eens gaat vertellen hoe hij laatst zijn chef zo flink op zijn plaats zette, door te zeggen: ‘U mag dan hier heel wat in de melk te brokkelen hebben, maar als man is u toch verre mijn mindere.’ Ernstig meeknikken en niet zeggen: ‘Ja ja, dat moet je maar veel doen, dan zullen ze je wel opslag geven.’ Ook niet deurensmijterig naar de keuken lopen, als hij vervolgens gaat vertellen hoe alles op kantoor misliep, toen hij dat weekje ziek was en hoe ze telkens opbelden om te vragen waar iets lag.

Goed mevrouw, ik begrijp best dat het heel wat van u eisen zal, maar u moet maar denken - de volgende dag gaat alles weer normaal en vóór u het weet is het moederdag.