Mag 't een ietsje meer zijn

Tekst voor een wijnkaart

O, drank, je hebt zoveel verpest.
Toch ben je in mijn dorstig leven
altijd die ene hoer gebleven,
die mij het diepste heeft gelest,

want hoe je me ook hebt geflest
door altijd (en ik kon het weten)
al je beloften te vergeten,
als je weer klaar lag voor de rest,

[p. 346]

[p. 347]

 

en hoe je m' ook hebt uitgemest

 

door alles wat je van me nam,

 

ik leefde als ik bij je kwam,

 

bij jou alleen. Dat weet je best.

 

 

 

Je grokstem en je valse streken,

 

de stomme platheid van je spreken

 

en van je bed de wulpse stank,

 

 

 

't was niets, als ik maar weg mocht zinken

 

in jou om steeds weer in te drinken

 

jouw zoete leugen - bitt're drank.