Om te beginnen
Punaises
Wat doe je als je mauve punaises nodig hebt. Je gaat eens vragen. De zesde
winkelier, die zorgelijk van ‘neen’ had geschud, begon over een ongelukkig
mannetje in een wagentje, dat ze wel eens in zijn garen- en bandcollectie had en
de zevende wist, op wélke drukke hoek die bereden neringdoener veelal zat.
Toen ik er 's middags, na gedane taak, heen liep, zag ik hem, in zijn kar - een
stille goeierd, vol torntjes en stoppels. Van de mauve punaises wilde hij wel
horen - welzeker, hij hád ze, maar thuis, omdat hij nu het voorjaarsgoed bij
zich droeg. En hij wees illustratief op een bak vol paarse kammen.
‘Loop even mee’, sprak hij monter. ‘Ik breek toch op.’ En vijf minuten later
duwde ik hem West in, vertrouwelijk, of hij een onder 'n paard gekomen oom van
me was. Het bleek nog een heel eind, maar tenslotte stonden wij bij zijn huisje,
dat naar voren hing als een beschonkene.
De man rees opeens zwierig uit het wagentje en liet, toen hij op de stoep stond,
zijn knieschijven knakken door om zich heen te schoppen: ‘Ik ben altijd stijf
van het zitten’, zei hij vergoelijkend.
Omdat ik de kar geduwd had, voelde ik me een beetje geflest, maar hij ging me
vrolijk voor en begon op de trap al om consumpties te roepen. In het zonnig
woonvertrek vol pluche en krantenhangers, kwam ik tegenover zijn goedgemutst
dribbelvrouwtje te staan, dat bekende Mien te heten en meteen de thee
haalde.
De man ging zich proesterig staan wassen in een kom en verklaarde, toen hij even
later de handdoekpunt zonder genade in zijn oorschelp dreef, dat hij mij schatte
een bouwkundige te zijn, een veronderstelling, die ik zo coifferend vond, dat ik
het dementi binnenhield en vaag uit het raam keek, als iemand, die wel eens een
huisje bouwt.
Bij de thee bracht hij de beloofde punaises ter tafel, maar toen ik net met een
doosje wilde vertrekken, kwam een bleke jongen van elf jaar binnen en drukte mij
warm de hand.
‘Dit is mijn Hugo’, riep de man, die een stemmig, zwart jasje aangeschoten had,
‘speel eens wat voor meneer op de fluit, jongen.’
Daar de knaap het instrument onmiddellijk uit een proper kastje