Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij[ELck heeft syn by-sonder drijve]Sang: Ionge Dochters vol van jeugden.
ELck heeft syn by-sonder drijven;
Elck heeft sijn by-sonder lust,
Daer sijn geest op werckt en rust,
Dien hy geern het liefst laet blijven,
Daer hy geern van spreeckt en queelt:
Elck heeft wat daer hy me'e speelt.
2.
Van ongoddelijck vermaken,
Selfs voor ons natuur verdriet,
Spreken nu mijn Rijmen niet,
Maer alleen van sulcke saken
Die in sich noch quaed noch goed,
Zijn een speel-tuyg in 't gemoed.
| |
[pagina 138]
| |
Spels mate. Noch Jubal noch die volgde, al Spelend' sagmen haten;
Maer wierden van Gods Volck ten goeden wel gebruyckt.
Als 't Spelen Spelen blijft. En Spelende, Spels Mate,
Nae geene Kalven-vreugt, of valsche Gods-dienst ruyckt.
| |
[pagina 139]
| |
3.
d'Een heeft lust in ver te varen,
d'Ander koestert hond' of paerd;
Dees, door-grond der dingen aert,
Die bemint gesang en snaren;
Sommig vogel-vangt en vischt;
Menig stoockt en alchimist.
4.
Hier bemint men fraeye boecken;
Ginder, 't mooye huys-geraet;
Daer een nieuwe-tijnckjes praet;
Elders, 't diepe onder-soecken;
Over-al, of dit of dat:
Nergens of men mint'er wat.
5.
Uw's gebuer-mans lust is tuynen,
Ofte sien op kruyden kracht;
U vermaeck is op de jacht,
Of met fret en net in duynen;
Rijmpjes maken, is het Mijn:
Met een woord elck heeft het zijn.
6.
Elck nochtans heeft wel te letten
Op sijn eygen dat of dit;
Waer, en Hoe sijn popjen sit.
Goed noch quaed heeft me'e sijn wetten.
Vraegt gy wat-se zyn? In 't kort:
Dat de Pop geen Af-god word.
7.
't Popjen kan een Af-god teelen
Als een al te grooten waen
Ga naar margenoot+Tot de lust word toe-gedaen
Daer gaet Spel dan boven spelen;
Daer word pleyster plaets-verblijf;
En het lust-paerd draeft te stijf.
8.
Neen: het mach-se wel verquicken,
Maer geen Heer sijn van Natuur.
Al te veel, heeft quaden duur.
Maet moet alle dingen schicken.
't Popj' is soet doch te gering
Voor het hert, soo e'elen ding.
9.
Dan heeft lust het hert beseten,
Als men 't hem soo veer in-ruymt
Dat men daer door yet versuymt
Dat van God ons is geheeten;
Of veraert, en valt tot yet
Dat ons d'Opper-heer verbied.
10.
Als men 't popjen van zijn lusten
Tot verdriet sijns naestens heeft:
Als men daer door aen-stoot geeft,
Of bedroeft en doet ontrusten:
Alsmer niet me'e speelt, maer praelt
En sijn eer-suchts stof uyt haelt.
11.
Alsm' een ander niet mach lijden
Died'er juyst geen soet in vind;
Of die dier-gelijck bemint
Gaet belast'ren of benijden,
En (als of 't wat sonders waer)
d'Een den and'ren valt in 't haer.
12.
Alsmer 't gene dat op Aerde
Alder-kost'lijckst wesen moet,
Heel, of soo veel me'e verdoet
Dat men niet houd om, na waerde,
Wel en grondig te verstaen
Hoe men wis tot God sal gaen.
13.
Alsm' om lusts verlies gaet quijnen,
Of soo ernstig is bedroeft
| |
[pagina 140]
| |
Als om 't geen men nood'lijck hoeft,
En noch troost noch rust kan vijnen
Voor men dat, of immers yet
Dies-gelijcks in plaetse, siet.
14.
't Hert is 't roer van 's menschen daden:
Daer mach geen ding stuer-man zyn,
't Zy met wat in sicht of schijn,
Dan begeert' om sich t'ontquaden
En door Goddelijcke deugd
In te gaen in Godes vreugd.
15.
Die begeert moet boven drijven;
Daer moet 't hert me'e zijn door-zult't,
't Ander word som-tijds geduld't.
Maer en mach'er niet verblijven.
Een is noodig: Een alleen
Moet in 't Hoog; de rest, bene'en.
16.
Iuyste schalen wegen effen.
Vaste voet schrickt noyt van 't pad.
't Wijse hert weet Hoe en Wat.
Salig die de Maet kan treffen,
En de Pop daer hy me'e speelt
Maeckt tot een leer-achtig Beelt,
|