Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

[WEl aen, ô alle vromen]

Sang: Bruyn verwe word gepresen.

WEl aen, ô alle vromen,
Die God hier scherp kastijd,
En in veel drucks laet komen: Weest in uw druck verblijdt.
In sware teghenheden,
Heeft de deugd,
De meeste stof en reden,
Van veel vreugd.
2.
't Is niet uyt haet of tooren

Als u Gods hand komt slaen,

Maer dat gy niet verloren

Soud met de Werelt gaen.

't Geen Boosen dijd tot plage,

't Selve ding

Is u, kont gy 't wel dragen

Segening.

3.
Gods tucht-roe' doet u weten

Dat hy u noch bemint,

En niet en heeft vergeten,

Maer noch houd voor sijn kind.

Geen Vader na den vleysche,

(Draegt hy sucht)

Die, als 't de nood sal eyschen,

't Kind niet tucht't.

4.
Een vleeschelijcke Vader

Kastijd na fantasy;

Op dat hy 't kind van quader,

Door vroege tucht, bevry:

Maer God die in geen saken

Oyt gaet mis,

Wilt ons door tucht soo maken

Als hy is.

5.
Aen-vechting baert op-mercken;
Op-mercken maeckt bequaem
Tot Deugd en heyl'ge wercken;

Deugd,/by God aen-genaem.

[p. 108]

Kastiidings saligheyt.

Vreest yemant God, die lieft zyn tucht en zyn besoecking.

Jobs en Mannasses tijt-genooten gantsch verleyt,
Die nament qualijck op, en hieldent een vervloecking,
Tot hun de uytkomst leerd', Castijdings Saligheyt.

[p. 109]

 

Onmackelijck, doch veylig

 

Gaen, leert hy

 

Die wil dat yeder heylig,

 

Als Hy, zy.

 

6.

 

Veel Soets na weynig Galle,

 

Wat nood als 't soo behoeft?

 

Gods kind'ren hebben alle

 

Van desen kelck geproest.

 

Liet God ons sonder lijden

 

Staeg in g'luck:

 

Geen stoff waert van verblijden,

 

Maer van druck.

 

7.

 

Ontbeert men hier het gene

 

Dat noyt kind Gods ontbeert:

 

Licht mist-men, na, met eenen

 

Sijn hoochste Ziel-begeert.

 

Soo scherpe tucht of hinder

 

Noyt voor-viel,

 

't Waer klaer dat God voor Kinder

 

Ons niet hiel'.

 

8.

 

's Vleeschs voor-spoed is een segen,

 

Maer sulck niet als gy wacht,

 

En meest van die verkregen

 

Die God voor Bastert acht.

 

Wie op verganck'lijckheden

 

't Hert noch vest't

 

Schijnt niet genoeg te vreden

 

Met het Best.

 

9.

 

Flau dan in geen kastijding;

 

Bescheld of laeckse niet.

 

Maeck oock geen keur in lijding;

 

Neem so als 't God u bied.

 

Hem maet te willen stellen,

 

Acht God quaed.

 

En waer toe 't sondig quellen

 

Dat niet baet.

 

10.

 

In reyn Geloof op Aerden

 

Als vreemd'ling heen te gaen,

 

Is hooch by God in waerden

 

En een groot werck gedaen:

 

Dies is 't som-wijl van nooden

 

Dat God dael

 

En 't hert al zijn By-Goden

 

Gants ont-hael.

 

11.

 

Daer sal soo licht yet schuylen

 

Daer sich noch 't Vleesch me'e stut

 

En 't hertdoor kan vervuylen:

 

Dies is de suyv'ring nut.

 

Licht deed' men 't onkruyt sterven

 

Soo men 't sach;

 

En Liefd' komt door Liefs derven

 

Aen den dag.

 

12.

 

All' Aerdsche troost moet henen;

 

(Qua' toe-verlaet baert smert)

 

God wil en moet alleene

 

Een God zijn in uw hert.

 

Des menschen troost op 't Sticht'lijck,

 

('t Zy hoe kleen)

 

Weert hy-se niet, kan licht'lijck

 

Van God sche'en.

 

13.

 

Wil God u niets hier laten:

 

Weest willig en bereyt:

[p. 110]

 

De droeff nis heeft een mate,

 

Maer niet de Lijdsaemheyd.

 

Vol-maeckt moet haer werck wesen

 

Gants end'al,

 

Soo sy van God vol-presen

 

Worden sal.

 

14.

 

Kort is de pijn en 't suchten,

 

(Want 't leven selfs is kort)

 

Maer lang en soet de vruchte

 

Die ons daer door geword.

 

Betruurt dan hier geen Truren.

 

Sal 't wel zijn:

 

't Geduld moet soo lang duren,

 

Als de pijn.