Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

[p. t.o. II]

Siet Raphaels waerde soon, waer in een ziele woonde, Die elck door pen en tong, ten hoogen hemel troonde. So eer; wie 't nut vermengd' met soets, den prijs gewan, Camphuysens Stichtlyck Rym, tuijgt: dits de rechte man.
I.A.C.

[p. III]

Den heer Francoys van Limbvrch, Advocaet voor den E. gerechte der Stadt Amsterdam, welvaren.

Waerde Heere, en vriendt,

ICk geve nu ander-mael aen den dagh Camphuysens Stichtelijcke Rijmen, waer by gevoeght eenige die noyt in druck geweest sijn, welcke ick oordeele, niet van de minste sijner wercken. Hebbe veele de Nooten doen by voegen oock andere doen suyveren van fouten, en een stuck met vier partyen laten componeren. Voorts hebbe eenige ontwerpsels, of uyt beeldingen op sommighe sijner E. wercken willen inschicken, het welcke, of ick yeder, oock V.E. voldaen sal hebben, twijffele; dewijle des Autheurs gevoelen dies aengaende, in eenige deser sijne gedigten, daer mede schijnt te strijden. Doch tot mijn verschoning komt dit; dat Camphuysen Salr. my bekende niet lang voor sijn overlijden, dat hy al wat hart ontrent dit sijn gevoelen geyvert hadde, derhalven noyt begeerde de Beeldenstraf, &c.neven sijne wercken in druck uytgegeven soude werden.

Tot 't invoegen vande printgens, hebben my beweeght dese reden: Ick merckte, dat de Wereldt hedensdaegs, meer en meer de selve om helst, en daer toe sich seer genegen begint te thoonen, soo hebbe my ingebeelt, dat door beeltgens, dese voortreffelijcke mans wercken, des te meer onder de man soude komen, in handen genomen, gelesen worden, en profijt

[p. IV]

tot stichtinge doen mochten. Soo het soo uyt valt (als ick verhoope) sal my hertelijck verheugen, en mijne kosten wel besteedt achten.

Ick hebbe eenige veers kens onder de Plaetgens gerijmt, om de selve eenigsins te verlichten. 't Wit ofte oogmerck van alle dese Lietgens eygentlijck uyt te beelden, is 't eenemael onmogelijck, der halven hebbe moeten met eenige Historien, van diergelijcke stoffen yets daer by ontwerpen. De veerskens van een ander (die 't beter sijn werck ware geweest) verwachtende, bleven te lang achter; 't werck onder de pers sijnde, moest voort.

Ick offere dit alles V.E. Achtb. Versoeckende (naer u gewoonlijcke heusheydt en bescheydenheyt,) mijne vrymoedigheyt te verschoonen, in 't opdragen van een soo slecht en gering bedrijf, of toestel, 't welck de bedillers ongetwijffelt, sal connen dienen om haere bitsige tanden mede te stoocken: doch verseeckere my, soo V.E. door eenige de minste gonst-blicke uwer oogen, of geleerde tonge, gelieft af te geven: (hoe my eenige verschooninge, om de goede meyninge die ick daer in gehadt hebbe, behoort toegepast te worden) dat my niemandt ter wereldt, als dan soo t eenemael, of plotselijck sal durven op 't lijf vallen, en verguysen.

Dit is dan op 't aldervriendelijckste mijn versoeck en bede; 't selve te dirigeren na uwe wijsheyt sich gedragen sal.

Waer op my verlaetende waerde Heere, sal eyndigen, Godt biddende V.E. en familie gelieve te nemen in sijn H. bescherminghe, en V.E. Achtb. dat ick mach behouden V.E. goede gunste, blijvende V.E. getrouwste Vriendt, en D^r.

Jacob Colom.

Uyt mijnen winckel, den 1. April. 1647. Amsterdam.