Schriftuerlyke gesangen
(2014)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen, Joachim Oudaen–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 32]
| |
Stemme: Benaauwde Mens, of, een Koopman.
INdien de Hoop, en 't vierige verlangen,
Dat van 't Geloof gesterkt word, en vervangen,
De Ziel 't behulp van duive-vleug'len gaf,
Zy hief zich op, en steeg van 't Aardryk af;
2 Zy zouw't haar kracht', en haar beweeging vergen,
Om, van den grond, en boven alle bergen,
Gesteegen, zich te heffen hemelwaarts;
Ontslaagen van al't sterf'lyk en al 't aards.
3 Nu rystze wel in vierige gedachten,
Maar moet te rug, en kan 'er niet vernachten;
| |
[pagina 33]
| |
 Nu rystze wel, verzuchtend' in den geest,
Maar daalt al we'er helaas! daar z' is geweest.
4 O God, myn God! wat zyt gy schoon en heerlyk!
Hoe vlamt myn ziel zoo vierig, en begeerlyk!
O waterbron, die 't dorstig Hart verkwikt,
Dat voor't gebas, en 't woen der honden, schrikt,
5 Gebeurde 't my, my treurig' en verdorden,
Dat met Uw' Beeld ik mogt verzaadigd worden!
Dat, met Uw' Beeld verzaadigd, en vervuld,
Ik vry bleef van verrukking en van schuld;
6 Dan had ik eerst myn voeten afgewassen,
In 't zuiv're nat van 's levens dierb're plassen,
En zouw ze niet bezoed'len in den nacht,
| |
[pagina 34]
| |
 Waar in ik nu moet uitstaan, op myn wacht:
7 Dan had ik eerst myn Bruidegom gevonden,
Met Hem vereend, en van den vlees ontbonden;
Uitwoonend', om, inwoonende met Hem,
Gevoerd te zyn in 't Nieuw Ieruzalem.
8 Nu schyn ik wel de lief'lykheid te hooren
Der stem, die 't hert my minlyk raakt door d'ooren;
Nu komt my zom zyn Aanschyn te gemoet,
In stil gepeins, en sterke liefde-gloed:
9 Maar ach! hier door, in flaauwte neergevallen,
(Want dit vermag de sterkste tocht van allen)
Verdwynt het weer, 'k ben 't ongevoelig kwyt,
Vermits Gy niet geduurig voor my zyt:
| |
[pagina 35]
| |
 10 Wel voor my zyt in kwynende gedachten;
Maar die noch moet het wezen zelf verwachten,
Zo lang ik, van dien leemen hut bezet,
Noch in myn vaart, en optocht, word belet.
11 Wat is 'er doch, in Hemel, of op Aarde,
Dat ik begeer? of dat by U in waarde
Gelyk kan staan, myn Koning, en myn God?
Want nevens U gelustme geen genot;
12 Uw' Aanschyn in gerechtigheid t'aanschouwen,
Zy al myn deel! ik zette myn betrouwen
Op U, myn Heil, de Rotsteen van myn hert,
Wanneer het van den angst beneepen werd:
13 Of als myn vlees uit zwakheid is bezweeken,
| |
[pagina 36]
| |
 Zyt gy myn deel in eeuwigheid gebleeken:
O God, myn God, versterkme, staa me by,
Op dat ik steeds met U vereenigd zy.
|
|