Stichtelijcke rijmen

(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– rechtenstatus


Psalm CXLVI. LOoft, mijn ziel, den Heer van boven, Die ick prijzen zal en loven; Loven zal zoo lang het leven 't Lichaem niet en zal begeven. Stelt geen hoop op groote luyden, 't Zijn maer menschen kind'ren; huyden Zijn zy yets, en hoogh in waerde, Morgen niet, en we'er tot aerde. Huyden schijnen zy een wonder, Morgen moeten zy daer onder; Al haer poogen en aenslagen Zal de windt daer henen dragen. Zaligh dan, die Godt te baet heeft,
[pagina 504]
En alleen troost tot troost en raedt heeft. Iacobs Godt, die van 't begin is: Die dit al, met dat'er in is, Heeft geschapen; die nooyt faelden, En zijn woordt niet in en haelden; Die van onrecht kan bevrijden; En doet recht, die onrecht lijden. Die men arme menschen spijzen, En veel goedtheydt ziet bewijzen Aen die, die de boeyen prangen En in kerckers zijn gevangen. Menschen, die niet zien en konnen, Ziet men hem het licht vergonnen. Hy verheft de nee'r-geslagen; Vromen zijn 't die hem behagen. Over Vremd' en over Weezen, Laet hy zijn zorge wezen. En de Man-verlaten-vrouwen Laet hy oock zijn oogh aenschouwen. Maer de booze doet hy wijcken Met haer listen en practijcken: Hy is eeuwigh Godt, en Koning. En in Zion is zijn wooning.