Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijZang: De liefde quelt my tot'er doodt.
VErlies van heyl koomt uyt de zondt;
De zond', uyt niet-wel-waken.
Verzuym van wacht, uyt ongerusten grondt
En hert-pijn in aerdtsche zaken;
Onrust, uyt qua rek'ning maken.
2. Qua'e rek'ning koomt uyt misverstandt
En onrecht prijz' of laken
Van yder ding. Zoeckt gy, o mensch, een standt
| |
[pagina 183]
| |
Die, door Deugdt, tot Godt doe naken:
Leer voor al goe' rek'ning maken.
3. Door Waen wordt Liefd' te hoogh gestelt;
Liefd' port tot toorn, tot wrake,
Tot druck, gequijn, en al wat rust ne'er-velt.
Maer niets zal u 't herte raken,
Kondt ghy slechs goe' rek'ning maken.
4. Acht elck zoo 't is. niet min noch meer.
Die dit heeft tot zijn baken,
Haeckt na elck dingh zoo weynigh en zoo zeer
Alsm'er na behoort te haken,
Vry van't quade rek'ning maken.
5. Dat wegh moet, is geen Liefde waerdt;
(Daer Liefde sterft, scheydt truren.)
't Moet weg, 't moet weg al wat'er is op Aerdt;
Godes heyl alleen, zal duren:
Daer moet Liefde 't hert he'en sturen.
6. Sterft u een vriendt: 't is Menschen lot;
Dat sterff'lijck is, moet sterven;
Een aerden pot is maer een aerden pot;
Breeckbaer waer raeckt licht tot scherven:
Al 't verderff'lijck moet verderven.
7. Begeeft u vrienden gunst: wat raedt?
Dat los stondt, kon ontslippen.
Krijght gy voor eer, verachting, spot, en smaedt:
D'eer was windt. die gaet licht glippen.
't Heyl hanght aen geen menschen lippen.
8. Moet ghy uyt goedt, uyt haef en landt:
't Zijn 's Wer'lts Tragedi-kluchten.
Van langh bezit hadt ghy nooyt borgh of pandt.
't Los geluck, geaerdt tot vluchten,
Wordt niet vast door traen' of zuchten.
9. Ontgaet u 't noodigh lijfs vermaeck:
| |
[pagina 184]
| |
't Is d'aerdt van aerdtsche dingen.
't Treft ons natuur. maer is nochtans geen zaeck
Die in 'sherten grondt magh dringen
tOm met onrust te bespringen.
10. Wil my des vyandts zwaerdt verslaen:
'k Waer zot liep ick ter wapen.
Wil Hemel, Aerdt, en alles t'onder gaen:
't Is ten onder-gang geschapen.
Vrees kan geen vry hert verknapen.
11. Geen onrust nut, gegrondt, noch vry
Dan died'er koomt door zonde.
Weest vry in't hert onrustigh en onbly'
Zoo lang noch die Zielen-wonde
Niet door Boet' en is verbonden.
12. Dat 's onrust, doch om waer' onrust
Geheelijck uyt te braken,
En 't zoet vermaeck en volle Zielen-lust
Van de Hemel-rust te smaken
Door goe' Rekening te maken.
|
|