Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
Zang: Te May als alle Vog'len zingen.
| |
[pagina 119]
| |
In alzoo vreemde landen,
Door hulp van onzen stercken Godt // verlost is van haer banden!
[2.] Wy stonden tusschen hoop' en vreezen;
Het docht ons eenen droom te wezen;
Wy durfden nau verblijden,
Om dat wy zoo heel onverwacht // geraeckten uyt ons lijden.
[3.] De traentjes van de wang genomen;
De lachjes in de mondt gekomen;
Godts roem op onze tongen,
Godts eer door al ons snaren-spel // daer wy hem lof me'e zongen.
[4.] Doe sprack het Heydensch volck, (verslagen
Door 't groote wonder datze zagen)
Ey! watte groote daden
[H]eeft haren God aen haer getoont! // zy leven onbeladen.
[5.] Het Heydensch volck heeft recht gesproken,
Daerom is ons nu 't hert ontloken,
De keeltjes quinckeleren,
[V]ermengt met onzes Harps geklanck // een eeuwig lof des Heeren.
[6.] Groot is ons vreugdt, schoon staen ons zaken:
Ghy Heere, kondtze grooter maken
Zoo ghy van slavernijen
[D]e rest van uw gevangen volk // genadig wilt bevrij'en.
[7.] Op datze dicht de wegen vullen
Wanneerze t'huyswaert komen zullen,
Gelijck de snelle beken,
[G]edreven door den Zuyden-windt // met kracht in 't landt in-breken:
[8.] Wanneerze, door 't geweldigh drijven,
Niet binnen d'oevers konnen blijven,
| |
[pagina 120]
| |
Noch haren loop betemmen,
Maer ackers, veld', al wat 'er is // met baren overzwemmen.
9. Die 't edel zaet moet gaen betrouwen
In ongelegene landouwen,
Schier zonder hoop van vruchten,
Zijn hert is hem zoo zeer belae'en // men hoort hem dickwils zuchten.
10. Maer eer yet langh zoo krijgt het zegen
Door eenen milden Zomer-regen;
De zoete windtjes waeyen:
Dan koomt hy dubbelt in de vreughdt // met blijschap gaet hy maeyen.
11. Doe wy, ver van ons Vader-erven,
In vreemde landen moesten zwerven,
Lag onze moedt ter neder:
Maer nu wy 't zoete Vader-landt // betreden, koomt hy weder.
|
|