Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijZang: Engelsche Echo. Of: Malsims. 'T Hert is my benout,
Benout (helaes!) tot inder doodt;
Waer 'k my wende
Volgt ellende,
Als een schaduw, na.
In dit eenzaem woud
Wilt ick, geperst door diepen noot,
Luyd' uyt-steenen,
En beweenen
| |
[pagina 11]
| |
 Al mijn ramp en scha'.
Ach! wanneer
Krijg'ick we'er
't Geen ick zoo beminden?
Neem een keer,
Zoeck niet meer,
Ghy zult beter vinden.
Beter vinden kan ik niet.
't Zijn qua' oogen daer g'uyt ziet.
't Hert my nooyt tot beter reidt.
't Is niet minnens waerdt dat vliedt.
Hoe 't zy, had ick 't we'er-om, ten eynde waer't verdriet.
M. 2.'k Meynden, ick stond vast;
't Geluck dat loegh my minlijck toe;
Staets vermeeren,
Schat en eeren
Scheenen my bereydt:
'k Voelden my verrast,
En ne'er-gevelt, ick weet niet hoe;
't Luck, schoon henen
En verdwenen,
Liet my 't herten-leyt,
Wie rooft my
Zoo t'onty'
| |
[pagina 12]
| |
Al mijn herts vermaken?
G.R. Een die dy
Los en vry
Van ellend wil maken.
M. Quaedt (eylaes!) en weert geen quaedt.
G.R. Quaedt weert quaedt als 't Godt toelaet.
M. Godt, die goedt is, weert geen baet.
G.R. Weeld besnoeyen is geen haet.
M. 't Schijn waer, maar liever noch had ick een ander raedt.
M. 3. Wat ick ren of loop,
Hoe ick my zelven quel of pijn,
Wat ick slave
Hoe ick drave,
Laes! 'tis zonder vrucht.
Sterf, vergeefsche hoop,
Wech uyt mijn hert; 't en wil niet zijn;
't Is al tegen;
Heyl en Zegen
Zijn van my gevlucht.
Is'er dan
Niet, waer a'n
My troost kan geschieden?
G.R. Wis, het kan:
Vliedt slechs van
't Geen van u wil vlieden.
M. Wie kan vli'en als 't hert noch haeckt?
G.R. Die langh zoeckt, en nooyt genaeckt.
M. Wie laet gaern 't geen zoo vermaeckt?
G.R. Die noch beter heeft gesmaeckt.
M. 't Is waer: als Beter komt, wort Snooder gaern verzaeckt.
| |
[pagina 13]
| |
M. 4. Moedt, mijn Ziele, moedt.
Wat moedt? (helaes!) waer op? waer na?
't Aerdsche miss'ick;
Beter giss'ick:
Maer wat gissens re'en?
Vindt m' oock beter Goedt?
Het oog zeyt neen; het hert zeyt ja.
't Oog, kan liegen;
't Hert, bedriegen:
Wie volgh ick van tween?
Onbekendt
Is my 't endt
Daer 'k toe word gedreven.
G.R. Die ellendt
Neemt en zendt
Wil u 't eeuwigh geven.
M. 't Eeuwigh? maer wie weet of waer?
G.R. Uyt de Schrift is't openbaar.
M. Waerheydt is misschien niet daer.
G.R. 't Klaer bewijst hem zelven klaer.
M. Hoe zoet is 't droef gemoedt een waer-gelijke maer.
M.5. Waerom was het doch
Dat my het Onverganckelijck
In voor-tijden
Min verblijden
Dan te dezer stondt?
Laes! ick zie 't bedroch:
't G'loof, niet in 'thert ontfanckelijck,
(Door 't inbeelden
van 's vleeschs weelden)
Lag slechs in den mondt.
Nu is 't wat;
Maer dien schat
| |
[pagina 14]
| |
Vond ick gaern noch klaerder.
G.R. Word niet mat,
Die toe-vat
Grijpt allencken naerder.
M. Ach! die zach. Wis gaet voor Raem.
G.R. Reyn Geloof is aengenaem.
M. 't Zien daer by, waer oock bequaem.
G.R. Zien en G'looven gaen nooyt 'tzaem:
Deughdt die Deughdts loon niet ziet, draeght waerlijck Deugdes naem.
M. 6. Leef noch, hope, leef:
'k Begin een ander heyl te zien;
Duysternissen
De'en 't my missen;
Schijn had my verblindt.
Kleef niet, zinnen, kleef,
Kleef niet aen 't geen dat noch moet vli'en:
't Is al sterff'lijck
En bederff'lijck
Wat m'op aerden vindt.
Langs wat baen
Zal ick gaen
Nae 't geluckigh leven?
G.R. 's Levens pa'en
Vindt ghy staen
In Godts Woordt geschreven:
M. Die oordeelt de Werelt, mal.
G.R. Onrecht oordeel brenght ten val.
M. Och! die paden zijn zoo smal:
G.R. 't Rijcke loon verzoet'et al.
M. Wel aen, ick zie een wegh die 'k bet bedencken zal.
|
|