Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Sang:
| |
[pagina 2]
| |
2. Hou op, verweende konst, van malle Malery,
Het voedsel van qua'e lust en fieltsche zotterny,
De jong'en teere rijs breekt door ontijdig zwaeyen;
En wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
3. Hou op tijt-quistig hooft dat leugen-story digt,
En d'onbedochte Jeugt verydelt en onsticht.
Een hongerige maeg is met geen windt te paeyen;
En wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
4. Hou op verdwaesde pen die zotte eer-zucht stijft,
En loffelijck van Krijg, van Slaen, van Moorden schrijft;
Die tooren, wraeck, en nijdt, in't herte doet vertaeyen;
Al wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
5. Hou op verwijfde hant, die, t'wijl ghy bezig zijt
Met nieu fatzoen en dracht, (te mildt in gelt in tijdt)
Staêg an een nieuwen wint van Zottigheydt laet waeyen:
Al wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
6. Hou op die dagelijks een nieuwen vont voor-stelt
Tot mindering van Liefd' en meerderingh van geldt;
Die d'Arent tot een Gier, en Ravens maeckt van Kraeyen:
Al wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
7. Hou op vergifte tong, die;t volk in zonden vleyt;
Die u een Leytster waent, maer leydend' haer verleyt,
En tot uw valschen troost Godts reden derf verdraeyen:
Al wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
8. Hou op, verdoolde Ziel, van u dwaes-sinnig doen;
Hou op zorgvuldelijk de boosheyt uyt te broên.
Berou en ramp zult ghy van zotten arbeyt maeyen:
Al wat van zelver wast behoeft men niet te zaeyen.
|
|
