De kleine Grandisson of De gehoorzaame zoon

XVII. Brief.
Willem aan zyne Moeder, den 12 July.

Ik dank u, lieve Mama! voor uwen vriendelyken Brief. Gy had my in lang niet geschreeven: ik vreesde, dat gy niet wel over my te vreeden waart. Hoor wat ik doe; ik draag altoos den laatsten dien gy my schryft in myne borst, dan kan ik dien dikwyls leezen, en de lessen overdenken, die gy my geeft. Ik hebbe Zusje Annette recht lief, om dat zy zoo zoet is, en dat zy u zoo wel gehoorzaamt, Juffertje Emilia zend haar daar voor een mooye Pop: zy zal daar veel vermaak meê hebben geloof ik.

Gister is de verjaardag geweest van Mevrouw Grandisson. Kareltje was wel een uur vroeger op als naar gewoonte; en toen

[p. 47]

ik wakker werdt (want wy slaapen by elkander) vond ik hem bezich met God te bidden, zekerlyk voor zyne lieve Mama, gelyk ik ook doe als de myne jaarig is. Wy laazen vervolgens eenige Hoofdstukken in den Bybel, 't welk alle morgens ons eerste werk is, en toen kleedde zich Karel geheel in 't nieuw; gy zult hier over misschien verwondert weezen, lieve Moeder! maar ik zal 't u verder vertellen. Omtrent vier weeken geleden hadden Karel en Eduard ieder een nieuw zomer-kleed naar hunne verkiezing gekreegen. Eduard had het zyn reeds des anderen daags aan, maar Karel zeide, dat hy het bewaaren wilde tot op den een of anderen Feestdag. Zyn Vader zelve vroeg hem, waarom hy zyn Kleed had weg geslooten; en hy antwoordde daar op, dat hy hoopte, dat het hem vergunt mogt zyn om het geheel nieuw te houden, tot het afleggen van een eerbiedig bezoek, en ziet, dat bezoek was de gelukwensching aan zyne Mama. Hoe beminnelyk is Karel! Al wat hy doet is aardig en wel bedacht. Nu, hy was zeer net, en in eene fraaye smaak gekleed, want daar legt hy zich meer op toe dan in opzichtig

[p. 48]

te zyn: een kaal kleed met goud of zilver, en daar slecht en stordig linnen by is het merk van een Kwakzalver, zegt hy altyd. Emilia stond reeds voor onze Kamerdeur te luisteren, en wachtte ons op met ongeduld. Wy gingen naar beneeden, en vonden Mynheer en Mevrouw in de Zaal om te ontbyten. Karel was de eerste, die haar zyne wenschen deed: hy wierp zich voor haar op de eene Knie, en kuste haar eerbiedig de hand. Och, kost ik, al wat hy zeide, overzeggen; maar ik was te beteutert om het wel te onthouden. Hy bood haar verder een ruikertje van zyne beste bloemen. Emilia volgde hem en gaf haare Mama een fraai Goudbeursje, dat zy stil genaait had, en 't welk geheel onverwacht kwam, en daarom des te aangenaamer was. Mevrouw Grandisson nam hen beiden in haare armen, en kuste hen teederlyk, waar na zy hun Papa mede geluk wenschten, terwyl ik insgelyk myn pligt afleide, zoo goed als ik kon, ten minsten met een oprecht hart, want waarlyk ik bemin myne weldoenster. Eduard kwam, een weinig daar na, meede binnen, en omhelsde zyne Mama, maar ik weet niet waarom, zyne

[p. 49]

manieren behaagden my zoo niet als die van Karel; de een doet iets veel bevalliger als de ander. Emilia kreeg een paar fraaye Braseletten. Karel en Eduard yder een goud Repetitie Orlogie; doch dat van Karel is veel beter, om dat hy best opgepast heeft; en ik lieve Mama! hebbe een keurlyk stel-Microscoop gekreegen. Wat een schat voor my! o die goede Mevrouw Grandisson hoe kan ik dat toch ooit verdienen.

Des avonds hadden wy een groot gezelschap van de omleggende buitenplaatsen Karel hield de eer van de tafel op, als een Heer van jaaren: hy snyd voor: hy bedient de Dames; in 't kort alles doet hem eer aan.

Zie daar al weer een lange Brief, lieve Mama, 't is of ik nooit kan uit scheiden als ik aan u schryve. Duizendmaal Vaarwel: duizend kussen van uwen gehoorzaamen Zoon.