|
| |
| |
| |
[Sususususut!]
Het tafereel stelt een deftige dorpsherberg voor. Links, voorgrond, een deur. Rechts een vensterraam. Tafeltjes en stoelen hier en daar. Achtergrond, middenvak, schenktafel met flessen, glazen, enz. Tegen de wand, achter de schenktafel, een spiegel tussen twee tuilen van gemaakte bloemen. Links achtergrond, een deur. Rechts, in de hoek, een ouderwetse horlogekast.
Bij het opgaan van 't gordijn is Uleken achter de schenktafel bezig met het omspoelen en afdrogen van glazen.
(met struikelgang door achterdeur links op) Hoe loat es 't al?
(wringt zich voorover om op de klok te kijken) Vijf menuten veur den elven, Tante.
(bezorgd) Vijf menuten veur den elven! Ha, da es oardig da Edewoard hier nog nie 'n es mee den trekker van de pompe. 'k Zoe malgré moeten mijn petoaders opzetten. We 'n zillen te noene gien eten hên.
Hij zal wel goan komen, Tante. (Eduard links voorgrond met pomptrekker op) Ha, kijk, da es de moeite weird. (lacht) Tante kwam zjuust vroagen woar dat-e bleef. Ze begost al schouw te worden da we van den noene gien eten 'n zoen hên. (beminnelijk) Daag. Wilt g' iest 'n dreupelken hên?
(knikt haar vriendelijk toe) Bah joajik.
(spreekt langzaam) 't Es woar. 'k Zeije zjuust tegen Uleken: 'k ben verwonderd da Edewoard mee den trekker van de pompe nie 'n komt; 'k zoe malgré moeten mijn petoaders opzetten.
(biedt Eduard een borrel) Os 't ou blieft, Edewoard.
Doeje nie 'n beetse mee? (Uleken steekt)
| |
| |
eventjes de lippen aan het glas) Merci. (tot Tante) 't 'n Es mijn schuld niet, Tante; 'k zoe hier al geweest hên, moar 'k hè sitoe tot aan den burgemiesters moete goan veur 'n gote die lekte. (drinkt zijn glas leeg) Joa, zillen we ne kier goan kijken, Tante?
Joa w'. (Beiden achtergrond af)
(links op, rookt een pijp; doet druk) Haa!... dag Uleken. Hoe goat 't mee ou?
(vriendelijk) Ha goed, lijk of ge ziet, Menier de Notoaris. En mee ou uek, denke mij. Pak ne stoel en zet ou.
De notaris vliegt onstuimig op Uleken af en tracht haar te omhelzen.
(hem zonder geweld afwerend; fluisterend) Sususususut! Ge 'n meug niet! Ge 'n meug niet! (Wijst waarschuwend naar de deur in de achtergrond)
(eveneens fluisterend) Es er belet?
(krachtig hoofdknikkend) Joa 't. Joa 't.
Tante!... O! os 't moar dát 'n es! (Vliegt haar weer zoenend aan)
(hem afwerend) Sususususut! Ge 'n meugt niet, zeg ik ou. Sususususut! Ge 'n meug niet. Ze zoen 't keunen hueren?
(verwonderd) Ze...! Es er mier of ien Tante dan? (Laat haar los)
Eduard en Tante, onder elkaar pratend, achtergrond op.
Afin... dat er nog iets aan moest mankeren, ge 'n moet het mij moar loate weten; moar 'k peize wel dat 't nou zal hèwen. (ziet notaris) Dag, Menier de Notoaris.
Ha, 'k hoop het toch dat 't nou zal hèwen. 't Es toch 'n ieuwig dijngen os ne meins gien woater 'n hee... Dag, Menier de Notoaris.
Dag, Tante. (plagerig) Koeste gien woater krijgen, Tante?
Nien ik... en 'k moest malgré mijn petoaders opzetten.
(als boven) 't Zal nou wel goan... 'k weet ik
| |
| |
(ernstig) 't Es te hopen newoar. (Langs achter af)
(tot Eduard) Zoe je nie nog ientje pakken, Edewoard?
Ha... iene soldoat 'n vecht niet, zeggen ze. (Uleken schenkt in) Merci. (drinkt ineens leeg) Ala tot ziens, Uleken, Menier de Notoaris...
(gaat een eindje met hem mee) Tot ziens, Edewoard. (Eduard links af)
Edewoard. (tot Uleken, na een pauze; plagerig; halfluid) Hahààà...! Hahààà...! Dá was de twiede Tante! (vliegt op haar af en zoent haar) Nou moe 'k toch uek mijn poart hên!
(hem afwerend) Sususususut...! Sususususut!... Tante zoe 't hueren!
Nie nie... sususususut... sususususut... (De notaris laat haar los)
(links op) Bonjour, Notaire. Dag, Uleken.
Uleken, gee mij nen dreupel.
Gee mid uek ienen, Uleken. (met gewichtige stem tot de Juge) Vous n'avez pas rencontré Algoet ce matin?
Je viens de le quitter. Hij zit bij Manse.
Heet hij nie gezeid dat hij alhier kwam?
Je dois absolument le voir. (schertsend) Uleken, hèw mijnen dreupel woarm; 'k kome seffens were.
(ook schertsend) C'est ça, Menier de Notoaris, 'k zal hem op de stove zetten.
Notaris vlug links af.
(met een borrel op een presenteerblad) Os 't ou b'lieft, Menier de Juge.
(zet even de lippen aan het glas) Op ou gezondheid, Menier de Juge.
| |
| |
(ineens leegdrinkend) Santé, Uleken. (Hij betaalt meteen)
Merci, Menier de Juge... D'r es hoaste bij, geluef ik, mee de notoaris.
(geringschattend) 'n Beetse van zijnen neuze moaken... 'n beetse beslag moaken.
'k Zoe 't ik wel gelueven. 't 'n Spant er zeker zuedoanig niet.
(als boven) Ne notoaris die huele doagen tijd hee om in d' hirbirgen te zitten...! Gee mij nog nen dreupel, Uleken.
(inschenkend) Os 't ou b'lieft, Menier de Juge.
(vliegt haar plots om de hals) Uleken!... Uleken!...
Sususususut!... Susususususut!... Wa peisde, Menier de Juge... ge 'n meug niet... ge moet veurzichtig zijn... Susususut! Tante zoe 't keunen hueren, Sususususut!... D'r zal alle menuten volk goan binnenkomen.
De juge laat haar los.
(links op. Vuurrood. Stokstijf, met een buikje en stramme armen. Spreekt stotterend en onduidelijk) Dag, Menier de Juge. Dag, Uleken.
(brabbelend) Uleken, wilde mij nen dreupel bitteren geven?
(tot Stien) Goe weer hé, Stien?
(als boven) 'n Beetse te veel natte, Menier de Juge. Nie goed veur de petoaders.
Doe 'n beetse mee.
Uleken proeft even. Stien gaat met zijn borrel zitten.
(insgelijks plaatsnemend) Uleken, gee mij nog 'n dreupelken.
Joa, Menier de Juge.
Stien brabbelt tegen de juge iets onverstaanbaars.
(zich inspannend om iets duidelijker te spreken) Hoe dat 't stoat mee mijn proces.
| |
| |
(enigszins onwillig) Wel... da ligt op zijnen toer te wachten.
(met een presenteerblad) Os 't ou b'lieft, Menier de Juge.
(klinkt met zijn glas tegen dat van de Juge aan) Santus, Menier de Juge.
Santus.
Opnieuw brabbelt Stien iets onverstaanbaars.
Wa zegde... 'k 'n Verstoa ou niet.
(zich inspannend) Of ik ou ne kier 'n menuutsen zoe keuken alliene spreken, Menier de Juge.
Over ou proces?... Keunt ge 't mij hier nie zeggen?
Stien brabbelt onverstaanbaar.
(wijst naar deur, achtergrond) Goa doar in 't koamerken nevens de keuken, Menier de Juge.
(met enige tegenzin) Joa moan niet te lang trekken zille, Stien. (lacht) Ala, we goan ne kier, tribenoal hèwen in 'n hirbirge.
(ook lachend) Ba joa... 't es ne kier 'n veranderijnge.
Ge meug gerust zijn, Menier de Juge... 't 'n es moar veur 'n menuutsen. (Beiden achtergrond links af)
Pauze. Uleken droogt met een handdoek glazen af achter de schenktafel.
Goe weer, he! (Komt glimlachend naar Uleken toe)
(steeds afdrogend) Joa 't... 't es oprecht goe were. Zet ou 'n beetsen.
(plots Uleken pakkend en zoenend) Uleken...! Uleken...!
(hem afwerend) Sususususut... Sususususut...! Ge 'n meug niet... ge 'n meug niet... Sususususut! (wijst naar achterdeur) 't Es doar volk.
Wie dat-e?... Ala toe, toe ge wil mij wa konten
| |
| |
ophangen. (Omhelst haar opnieuw)
Sususususut!... Ge 'n meug niet... Sususut... 't es zeker, zeg ik ou! Wacht: 'k zal ou goan kriebelen. 'k Weet da ge doar nie tegen 'n keunt. (Kittelt hem geweldig)
(wegspringend) Huij!... Huij!... Ge 'n meug niet! Ge 'n meug niet! Toe, gee mij nen dreupel.
(grappig dreigend) Ou koest hèwen, zille, of anders... (Doet of ze hem weer gaat kittelen)
(wegspringend) Huij!... Ge 'n meug niet!
(links op) Es mijnen dreupel al goe woarm, Uleken? (ziet Honoré) Haa!... Stoaje gij hier alliene mee Uleken te vrijen! Wacht! (Wil hem kittelen)
(wegspringend) Huij! Huij! Ge 'n meug niet! (Uleken lacht hardop)
(knipogend) Hij es doar achter in 't koemerken, mee Stien, Menier de Notoaris.
(slaat de handen ten hemel) Sap... risti! Da zal 'n zoage zijn!
De Juge en Stien pratend door de achterdeur op, gevolgd door Tante, die op een stoel naast de klok gaat zitten.
(tot Honoré) Kijk kijk... zijje gij doar uek? (Steekt de hand uit om hem te kittelen)
(wegspringend) Huij!... Ge 'n meug niet!
Allen gaan zitten. Stien brabbelt nog even tegen de Juge door.
(ongeduldig) Joa moar, Stien, nou es 't tribu noal afgeluepen, zille. We goan over wa anders spreken. Uleken, gee mij nog 'n dreupelken. (tot notaris) . Hèt-e Algoet gevonden?
Joa ik... hij kom noar hier. (Algoet links op) Kijk, hij es doar!
(grappig doende) Dag Meniers. Uleken, gee mij nen dreupel Buenekamp. Hèje da g'huerd van mevreiw de baronesse van 't kastiel?
Da ze van den baron geschied es.
't 'n Es van eigen gien woar en nog moar zes
| |
| |
En 'k ben ze doar alliene tegengekomen!
Hawèl!... wa wil da zeggen?
Ha da ze van hem geschied es!
(lachend) O, gie loeder! En ne meins stoat doar nog serieus noar te luisteren uek!
Algoet heeft zulk een genot van zijn eigen grap, dat hij, schaterlachend van uitbundige pret, met beide handen op zijn knieën slaat.
Algoet... Weet-e gij wa veur 'n verschil dat er es tusschen nen baron en 'n baronesse?
(even ernstig nadenkend) Nien ik.
(tot de notaris) Weet-e gij 't verschil, Notoaris?
(opsnijerig) Joaik, zille!
(tot Honoré) En gij, Honoré?
Ha 'k peis 't toch, Menier de Juge.
(tot Stien) En gij, Stien?
Stien stottert lachend onduidelijke brabbelklanken uit.
(als in plotseling begrijpen) Ha joa joa moar, azue weet ik het uek wel! Ha gie sakkerdeke!
Allen proestlachen, slaan van de pret op de knieën.
De ontvanger en Valère samen links op. De ontvanger bleek, ernstig gezicht, netjes gekleed. Valère vriendelijk type, maar ietwat verboerst.
(beleefd) Dag, Menier de Juge. Dag Hieren, Dag Uleken.
Dag, Menier den Ontvanger.
Uleken, wilde mij 'n glas bier geven.
Joa ik, Menier den Ontvanger. Pakt ne stoel en zet ou 'n beetsen.
Joa, Meniere Valère.
Beiden gaan bij de anderen zitten.
Ontvanger, weet-e gij wa veur 'n verschil dat er es tusschen nen baron en 'n baronesse?
De ontvanger glimlacht gegeneerd en enigszins wantrouwig.
Past op, Ontvanger, wat da g' antwoordt.
'k Zal d'r ne kier op peizen, Menier de Juge.
| |
| |
Hij 'n weet het niet! (tot Valère) Weet-e gij het, Valère?
(leuk) 'k Weet het wel, Menier de Juge, moar 'k 'n durf het nie luie zeggen. 'k Zal 't ou aan ou uere vertellen. (Fluistert iets aan 't oor van de juge. Allen lachen uitbundig)
(met een presenteerblad) Os 't ou b'lieft, Menier den Ontvanger. Da zijn amoal deugnieten newoar? (tot Valère) Os 't ou b'lieft, Menier Valère.
(plagerig) Ontvanger, 'k gelueve da ge 't hier nog nie goed geweun 'n zijt op de gemiente.
(ietwat gedrukt) 'k Hope dat 't zal komen, Menier de Juge.
Ge 'n zilt het hier noeit geweune worden zuelank of da ge 's nuchtijnks pinten bier blijft drijnken. Pouah! Hoe keunt g' 't in ou vel krijgen! Ge moet dreupels drijnken, gelijk wij. Uleken, gee mij nog nen Buenekamp.
Jenever es te stirk veur mij. 'k 'n Kan d'r nie goed tegen.
Ik uek niet. Uleken, gee mij nog nen dreupel.
Algemeen gelach.
(wijst naar Tante, die naast de klok in slaap gevallen is) Kijk ne kier noar Tante; ze zit nevens d'harloezie te sloapen; heur eirdappels zillen aanbranden. (Algemeen gelach)
(bezorgd) O, jongens, da zijn toch dijngen! Azue altijd sloapen! (tot Honoré) Ge zeg het gij om mee te lachen, moar 't zoe het wel keune gebeuren, dat heur eirdappels aan 't aanbranden zijn. (Haastig achtergrond af
Es da nou nie precies d'horloge-zelve, lijk of ze doar zit? (Algemeen gelach)
Vroagt heur ne kier hoe loate dat 't es.
(wakkerschrikkend) Wie es er doar? Wa schilt er? (Algemeen gelach)
Ou petoaders branden aan, Tante!
(opstaande) O, jongens, da zijn dijngen!
(hijgend door achterdeur op) Ha moar, Tante,
| |
| |
wa peisde gij toch van azue altijd binst den dag te zitte sloapen! Hoa 'k er nie opgekomen de ketel was aan 't overluepen!
Tante pruttelend achterdeur af. Algemeen gelach.
Zwijg mij van die ouwe meinschen: 't zijn zjuust kleine kinders. Ge 'n keun ze giene menuut alliene loaten.
En woar blijf mijnen dreupel, Uleken?
Och Hiere, mee al dien boel hè 'k hem vergeten. As 't ou b'lieft, Menier de Juge.
Doe 'n beetse mee.
Uleken proeft even.
Uleken, wilde mij nog nen... (het vervolg vergaat in onverstaanbaar gebrabbel)
Nog nen dreupel bitteren, Stien?
Stien knikt bevestigend.
(links op) Elk ne goendag. Uleken, gee mij 'n pijntsje.
(aarzelend) 'n Pijntsje bier, Menier Iepliet?
Och!... 't bier es toch zue slecht. Gee mij liever nen dreupel.
(die alvast ingeschonken heeft) Os 't ou b'lieft, Menier Iepliet.
(na in een teug zijn borrel naar binnen geslagen en betaald te hebben) Goendag, Hieren. (Haastig links af)
(lachend) Hij hee hem were mee, zille!
Die meins drijnkt toch geiren dzjenuiver, newoar?
Hij 'n doet er nie veel tijd af.
Da es azue standvastig van d'ien hirbirg in d'ander. Wilde wedden dat hij van hier noar Manse goat? (kijkt door het raam) Zie je wel? Ziet-e hem zeilen? (De anderen kijken insgelijks door het raam)
(ook kijkend) En overal 'tzelfde spel, zille! Iest 'n pinte bier bestellen, om te zeggen: alij, 'k en ben gienen dronkoard; en as ge te wege noar de kelder goat, ou were roepen om te zeggen dat 't bier nie en deugt en dat hij liever nen dreupel zal pakken. Moar doar 'n es grenen ‘danger’ dat er hij mij nog zal aan vangen. Van os ik hem zie binnenko-
| |
| |
men, pak ik noar mijn dzjenuiverflassche.
Moar diene meins zal hem dueddrijnken! Hij zie blew!
Zoed' hij wel. Hij kan hij doar tegen.
Kijk... hij hee den dienen van Manse uek al binnen. Ziet-e hem goan? Dwis over de stroate noar Selevie. Hij schiet er hem binnen.
(Honoré kittelend) Woar schiet hij hem binnen?
(wegspringend) Huij!... Ge 'n meug niet!
Stien brabbelt glimlachend iets tegen de ontvanger.
(tot Valère) Qu'est-ce qu'il chante?
Je ne sais pas. (tot Stien) Wa zegde gij, Stien?
(zich inspannend) Dat den ontvanger hier nogal wat zal hueren en zien ier dat hij 't hier geweun es.
(door het raam kijkend) Kijk, Ontvanger, 'tgien dat doar aankomt zoe ou beter gelijken. De drij iefers Dufour. Jeunes filles à marier. En van den dienen, zille! (Wrijft duim en wijsvinger over elkaar)
Zijn dat de dochters van den vroegeren notoaris?
Joa 't. Dewelke wilde? Ge meug kiezen.
't 'n Es gien woar, Menier den Ontvanger. Ze zijn veel te stijf. Dat 'n gelijkt ou niet.
(Honoré kittelend) Moet-e gij doar giene van hên?
(wegspringend) Huij!... Huij!...
De Juge, die zich achter Uleken geschoven heeft knijpt haar heimelijk in de lenden.
(onwillekeurig) Sususu... (Schrikt. Allen kijken verbaasd om)
Haha!... Es 't alweer Honoré!
Nien 't! Nien 't! 't Es de Juge!
't Es gien woar. Hè 'k ik iets gedoan, Uleken?
(lachend) Ge zij al thuepe deugnieten.
(langzaam hoofdschuddend, terwijl hij door het raam blijft kijken) Oooo... azue 'n leven! 'k Zoe liever dued zijn!
| |
| |
Ge zeg gij dat-e, Menier Algoet. Die meiskes hên misschien toch uek ulder plezier.
Wa zoen ze! Huele doagen in de kirke zitten! Ze 'n zillen noeit giene veint krijgen.
Ze 'n hên zij doar woarschijnlijk gien goeste noar.
't Es spijtig dat de pasters nie 'n meugen treiwen.
De protestantsche pasters meugen treiwen.
O, gie luelijke leugenoare!
Dat 't gien woar en es? (tot Notaris) Notoaris, zeg gij ne kier...
Natuurlijk meugen ze treiwen.
Oo... zij je gulder toch nie beschoamd!
(achtergrond op) Hoe loat es 't al?
Algemeen gelach.
Ha moar Tante, wa kan ou dat toch schelen hoe loate dat 't es. We 'n keunen wij toch moar eten os ons volk wig es.
Da es gelijk. 'k Mag ik toch wel weten hoe loate dat 't es.
Tante, weet-e gij dat, dat de protestantsche pasters meugen treiwen.
Joa...? Ha ze zillen zij rechte noar d'helle goan as ze dat doen.
Stien brabbelt lachend onverstaanbare klanken.
(Honoré kittelend) Dat-e gij protestantsche paster woart, he!
(wegspringend) Huij!... Huij!... Ge 'n meug niet!
(tot Ontvanger) Comment trouvez-vous la conversation?
(tot Ontvanger) Voilà notre vie, mon cher, il faut s'y faire. (opstaande) Ala, ik goa vuers, zille! Meniers, gesmoakelijk eten.
Van 's gelijke, Menier de Juge. (De Juge links af)
Wa b'lieft er ou, Menier de Notoaris?
| |
| |
Hoeveel dreupels hee de Juge hier nou gedronken?
Zoe je wille gelueven da 'k 't zelve nie 'n wete, mee dat hij altijd effen aan betoalt.
Woarveuren doet hij dat-e?
(lachend) Ge verstoat da wel. Omdat den huep anders te gruet zoe zijn. Veronderstel ne kier dat hij moar 'n betoalt bij 't wiggoan en os hij zijn schuld vroagt da Uleken hem moe antwoorden: zeventien dreupels, Menier de Juge! Dat 'n kan toch nie zijn veur ne Juge.
O... o... nou overdrijfde toch wel...
Zij moar zeker dat hij hem stekken kan, dien élixir de vie! Te minsten zueveel as Iepliet.
Mier as Iepliet... mier as Iepliet.
Joa moar... en ge zie 't niet aan hem. Hij zit doar altijd moar te bleuzen lijk 'n krieke.
Stien brabbelt onverstaanbare klanken.
(opstaande) Joa, ik schiet er mij uek van onder, zulle! 'k Goa ne kier firm hutsepot goan eten.
Nou al hutsepot! O, Menier Algoet, 't es toch nog veel te vroeg op 't seizoen. 't Moet toch iest ne kier goe gevrozen hên!
Tuttuttut... hutsepot es altijd goed. 'k Zoe d'r mij dued in eten. (smakt met de tong) Meniers, 'k weinsch het ulder. (Links af)
Die meins spreekt toch geiren van eten, newoar?
Dátte!... En da es hem al precies gelijk, os 't moar eten 'n es! 'k Hè hem hier toch ne kier zien eten, newoar, op ne souper van de koarters... Kijk, kijk... 'k 'n kost het nie mier zien. 'k Wierd er compleet ongemakkelijk van. 't Vet liep azue langs zijne kinne af. Hij zegt dat hij hem dued zoe eten; moar 't zal wel ne kier woar zijn uek!
(opstaande) Joa, 'k goa uek ne kier goan kijken. Ala, Meniers, Uleken!
Stien... gesmoakelijk. (Stien links af))
Stien 'n eet nie vele, geluef ik; moar...
Oo!... da veintsen ziet toch rued, newoar! 'k
| |
| |
Ben ik almets schouw dat hij zal bersten.
Da ge moest in zijn koakskes stekken mee 'n spelle doar zoe azue 'n schuen fonteintsjen zuiveren alcool uit spieten. (Gelach)
Bitteren!... En stijf dat hij luept, newoar? Ooo...
(Stien nadoende) Kijk... azue luept hij.... mee zijn oarms stijf veuruit lijk in ne kurtewoagen. (bootst Stiens brabbeltaal na) Beuweuweu... beuweuweu... Uleken wilde mij nen dreupel bitteren geven... Doe 'n beetse mee... doe 'n beetse mee...
Allen proestlachen.
Ge keun gij da goed, zille, Notoaris. 't Es precies Stien. (plots wegschrikkend van de notaris, die hem wil kittelen) Huij... ge 'n meug niet! Ala, 'k ben uek weg, zille! Meniers... Uleken.
Joa, moar... ou manieren hèwen op stroate, zille!
(hem kittelend) Wa zegde doar!
(wegspringend) Huij!... Huij!...
Beiden links af.
Da zijn deugnieten newoar?
't Es zuk ne schavuit, die notoaris!
O... lijk dátte, Menier Valère...! Moar alij, 'k zeg het rechtuit: 'k zie Honoré toch liever.
Es die meins zue zenuwachtig of doet hij da moar uit zottigheid?
O, Menier den Ontvanger... hij zoe deur 'n vier sprijngen os g'hem kriebelt.
(plagerig) Ha ge weet gij da nog goed, Uleken. Hèt-e gij hem uek almets gekriebeld?
Moar nie nien ik, zij je nie wijs dan! 'k Zie ik da van d' andere. De notoaris hee hem hier overloast gekriebeld binst dat hij zijn glas bier dronk. Hij hee 't loaten vallen. 't Lag wel in duzend stikken!
(links op) Goendag, Hieren...
| |
| |
(tot Uleken) Hawèl, Uleken, goat de pompe nou?
Ba joa z' geluef ik; goa kijk ne kier.
Eduard langs achterdeur af door Uleken gevolgd.
(geheimzinnig tot Valère) Zeg...?
(naar de achterdeur wijzend) L'amant de coeur?
(verwonderd) Woarom gelukkig?
Omdat er hier dan toch nog iets gezond en natuurlijk es.
Ach, ge zil zien... ge zilt dat hier allemoal geweune worden. In 't begin was ik hier zjuust zue ongelukkig as gij. 'k Hè soms van miserie in mijn bedde liggen schriemen. Moar aangezien da 'k hier nou toch moest leven hè 'k mij aan d'omstandigheden aangepast. 'k Hè hier 's morgens mijn dreupels lieren drijnken en 's oavens mijn pinten... 'k hè Uleken gepakt os er occoasie was en...
(verwonderd) Uleken gepakt!
Wel joa... woarom niet! Hèt-e gij Uleken nog nie gepakt!?
Wa geeft dat-e! Ne kier pakken en wa totses geven. Kende gij de Sususususut nog niet?
(verbaasd) De Sususususut!...
Hèt-e 't heur doar straks nie hueren doen. Ze was 't kwijt zonder da ze 't wist, binst da de Juge heur langs achter pakte. Ze verschoot ervan... Sususususut... ze doet dat altijd os ze gepakt wordt. Probeer moar ne kier, ge zilt het direct hueren. Da wil zeggen: schied er uit, moar doe toch vuert?
En Edewoard, wa zegt hij doarvan?
Dat 'n kan hem nie schelen, os de stamenee moar goed 'n marcheert. En hij marcheert, zille, principoal deur de Sususususut. Loater zal Edewoard hier intreiwen en dan zal 't uit zijn mee de Sususut!
(moedeloos) Ik vind het hier een droevig leven. 'k 'n Gelueve niet da 'k 't hier oeit zal kennen geweune
| |
| |
worden. Leesde gulder noeit gienen boek? Goat-e gulder noeit ne kier in de stad, noar 'n concert, noar den theoater?
'k Hè da amoal gedoan; w'hên da allemoal gedoan, moar we zijn allemoal g'eindigd mee hier were te komen en te blijven. La force de l'habitude, mon cher! 'k Geef ou zes moanden tijd om te worden gelijk wij: 's morgens ouw dreupels, 's oavens ouw pinten, de conversoatie lijk of da ge z' hier g'huerd hèt en Sususususut os er occoasie es.
Uleken met Eduard langs achterdeur op.
Hawèl, ze steek zij nou goed. 't Es t'hopen dat 't azue zal blijven. (kijkt naar de klok) Joa, 't es bij den twoalven. 'k Goa ne kier goan zien of da onz' eirdappels zochte zijn. Dag, Meniers.
(hem tot deur links vergezellend) Hawèl joa! 't 't Zal het al stillekes aan beginne smoaken. Dag, Edewoard.
Wa b'lieft er ou, Menier Valère.
(plagerig) Den ontvanger 'n gelueft niet dat hij ou uek zoe meugen 'n totse geven.
'n Tode es 'n kaf. Wilt ge 't niet, voag het af!... zegt 't spreekwoord.
(tot de Ontvanger) Ziet-e wel da ge meugt!
'k Zal 't hem woarachtig nog moeten veuren doen! (Vliegt plots op Uleken af, pakt en zoent haar)
(hem zwak afwerend) Ha moar, Menier Valère toch! Susususut... ge 'n meug niet... Susususut... Tante zoe 't keunen hueren.
De ontvanger barst in een zenuwachtig lachen uit, dat eensklaps in hikken en snikken van droefheid overslaat.
(Uleken loslatend) Verduveld! Wa krijgde gij!
(schrikkend) Och Hiere toch! Menier den Ontvanger...!
't 'n Es niets... 'k 'n wee nie wa dat 't es.. 't es lijk of ik mij verslikt hoa.. 't zal wel passeren... 't es al gepasseerd.... 'k Ben hier nog te kort... 'k 'n ben da allemoal
| |
| |
nog nie geweune... Weet-e wat-e... gee mij nen dreupel, Uleken... 't zal d'r mee gedoan zijn!
Bravo! Azue zie 'k ou leven! Ge zilt het hier nog ier geweune zijn of da 'k gepeisd 'n hoa.
(langs achterdeur op) Ha moar, Jongens, es da nou nog gien twoalve!
Terwijl Tante spreekt slaat het twaalf uur en begint de klok van de dorpskerktoren te luiden.
(lachend) Ha, Tante, gij keunt het passen, zille!
Newoar! 't 'n Es niet te verwonderen os de meinschen zeggen dat Tantes gezicht op heur harloezie lijkt. Ala, Uleken, gesmoakelijk, zille!
(Valère en de Ontvanger tot aan de deur vergezellend) Van 's gelijke, Menier Valère en Menier den Ontvanger. Tot ulderen dienst, zille!... Os ge wilt...!
gordijn
|
|
Auteursrechtelijk beschermd