|
| |
| |
| |
Gezangen van ds J.W. Bussingh. No. XXIV.
De strijd van de deugd.
Zangwijze: Psalm 91. Gezangboek voor de Luthersche Kerk te Rotterdam, Zangwijze: Psalm 7. of Lied 12.
Hoe dikwils wordt dees klacht gehoord:
‘In 't effen spoor te wand'len,
En steeds, naer 's Hoogsten wil en woord,
Te denken en te hand'len,
Is moeilijk!’ - En gewis de Deugd
Heeft eind'loos zwaer te strijden,
Maer ook 'er is nooit reiner vreugd,
Dan na voorafgaend lijden.
| |
| |
Of, is alleen de Zondaer vrij
Van ramp en tegenheden? -
Neen, 't hart is in de slavernij
Der zonde nooit te vreden. -
't Is waer, het lijden is wel 't meest
Maer, hun door God gesterkte Geest
Kan 't al te boven komen.
Des zondaers weg moog' vrolijk zijn,
Bestrooid met frissche rozen;
Maer, wroeging, wanhoop, eeuwig pijn,
Is 't eindlijk lot der bozen. -
't Begin van 't pad der Deugd zij steil,
Bare angsten, zorgen, vrezen,
Maer, eeuwig onnadenkbaer heil,
Zal 't eind van 't strijdperk wezen.
| |
| |
ô Denkbeeld, dat de reinheid hoont
Van 't heiligst Opperwezen:
'k Heb voor een God, die billijk loont,
Bij 't misdrijf niet te vrezen.
Waen, Zondaer! u in alles vrij,
Dreig, kwel Gods lievelingen;
Uw loon is helsche slavernij,
Wijl zij 't triömflied zingen.
God wil, bedoeld ons waer geluk,
Hij gaf daer toe Zyn Wetten;
Betrachten wij ze; ô! ramp of druk,
Zal ons dan nooit verpletten.
God schonk ten leidsvrouwe ons 't verstand,
't Geweten wil ons leren,
Wat best, als schepsels Zijner hand,
| |
| |
't Is vrijheid, dienstbaer zijn aen God;
't Is wijsheid, Hem te vrezen. -
Natuur! Het dier volge uw gebod,
De mensch is eed'ler wezen. -
Wat is uw sieraed, ô mijn geest!
Wat kan u 't meest verrijken? -
De Deugd! - En, wat verheft u 't meest? -
Gij kunt aen God gelijken!
Leer slechts om licht in 's Heeren Woord,
Ga, bij dat licht, gedurig voort,
Hij, die uw zwakke poging ziet,
Zal hulp, op 't bidden schenken:
Bouw maer op eigen waerde niet!
Gehoorzaem aen Zijn wenken!
| |
| |
Steun, sterfling! nooit op eigen kracht,
Gods arm moet u versterken,
Hij werkt, in 't hart dat Hem verwacht,
Het willen en het werken. -
Geen Vader gaf zijn' Zoon een' steen,
Die brood van hem begeerde. -
Bid slechts; - God zou geen God zijn, neen,
Indien gij hulp'loos keerde.
De seraphs, 't zalig Geesten-choor,
Hij zelve is, op het deugdenspoor,
De Leidsman uwer schreden. -
En, nimmer zal u hoon of spot
De ware roem is roem bij God,
En niet bij menschen-kind'ren.
| |
| |
Wees sterk, wees manlijk, t'aller tijd,
Stel tegen 't eerloon van den strijd,
De proef van weinig jaren.
De prijs waer op 't Geloofs-oog ziet,
Wekt nieuwen moed, geeft krachten,
Welaen, mijn hart, bezwijk dan niet,
De glorie blijft u wachten.
ô Ja; wees altijd onbevreesd;
't Moge u niet steeds gelukken,
Vaek moog' de zwakheid van den geest
Uw' moed ter nederdrukken:
De strijd, voor 't hart aen God verpand,
Is nooit op aerd volstreden,
Maer, ook in 't Hemelsch vaderland,
Zijn niet dan Zaligheden. -
| |
| |
Welaen, mijn Geest! ruk vrolijk aen,
De lauwer blijft ons wachten;
Beproeven we, op de gloriebaen
Der Deugd, en moed en krachten. -
ô! jesus zelve ging, op 't spoor,
Doorweekt met bloed en tranen,
Blijgeestig, moedig, rustig voor,
Kom, volgen wij! - 't Is waerlijk groot
Den strijd met Hem te strijden,
Zijn's was de Zege op Hel en Dood,
Aen d'eindpael van Zijn lijden. -
Welaen, hoe zwaer de strijd ook zij,
Strijd zich de Christen zeker vrij: -
| |
| |
ô Ja; hoe glansrijk, zuiver, schoon,
Blinkt, in het Hemelsch Eden,
ô Reine Deugd, uw zegekroon! -
Daer is de strijd volstreden. -
Neen; 'k vrees geen listen van de Hel! -
't Geloof zal zegepralen. -
'k Zal, door Uw bloed, Emanuël!
(Gedeeltelijk het Hoogduitsch van Gellert vrij gevolgd.)
|
|
Auteursrechtvrij