Nieuwe lof-sangen en geestelijcke liedekens

Bruylofs-Liedt,

Op de Voyse: O schoonste Personagie, &c.

HEre Godt Barmhertigh Vader,
Hoe veel, hoe groot zijn de barmhertigheden
Daer meed' uw' voll' sprinck-ader
Besproeyt ons arme Menschen hier beneden!

[p. 75]

 

U lof, u eer, Kan nimmermeer

 

Van ons vol zijn gesongen:

 

Naer u behagen

 

Den lof, dien u op-dragen

 

Onse tongen.

 

2.   Eer souden wy de Sterren

 

(Daer meed' het Firmament schoon is beperelt)

 

Net tellen hier van verren

 

En al dat stuyvend' zant der wijde werelt:

 

Och al veel eer, Als wy o Heer!

 

All' uw' groote weldaden

 

Souden voor-stellen:

 

Hoe soud' een Mensch op-tellen

 

Uw' genaden?

[p. 76]

 

3.   Om dit een val te noemen,

 

't Is een genaed en goetheyt, noyt volpresen,

 

Die altijdt staet te roemen,

 

Die gy den eersten Mensche hebt bewesen,

 

Hy was alleen Gy saeght hem treen

 

Eensaem door u Lust-hoven,

 

Gy saeght 't ontbreken,

 

Dies vondt gy goet te spreken,

 

Dus van boven:

 

4.   Dees' edel Creature,

 

En mach op aerden soo alleen niet leven,

 

Ick wil hem een parture,

 

Een goet geselschap, een trouw hulpe geven,

 

Op dat de mensch, Hebb' al sijn wensch,

[p. 77]

 

Gy hebt hem in sijn slapen

 

Een Ribb' ontnomen,

 

Daer uyt de Vrouw' most komen,

 

Schoon geschapen.

 

5.   Eva alsoo bereydet,

 

Hebt gy tot Adam die noch eensaem woonde,

 

Als met de handt geleydet,

 

Die Eva liefd' en u Heer danck betoonde:

 

Hy sprack seer bly, Dees' is van my,

 

S' is been van mijnen beene,

 

'k Sie en vereysche,

 

Dats' is van mijne vleysche,

 

Wy zijn eene.

 

6.   't Geen gy voor soo veel Jaren

[p. 78]

 

Aen Adam deed', doet ghy nu aen sijn Kind'ren,

 

Gy doetse t' samen paren,

 

Op dat dit eel Geslacht niet soud' vermind'ren,

 

Alleen u handt, den Houw'lijcks bandt,

 

Vast leggen kan en binden,

 

'T welck nu op huyden,

 

Dees nieuw' getrouwde Luyden'

 

Onder vinden.

 

7.   Gy hebt alleen o Heere!

 

Dit lieve Paer in Liefd' gevoeght te same,

 

U komt alleen de eere,

 

Dies sy en wy lof-zingen uwen name:

 

Gy hebt genoeght, dat haer genoeght,

 

Wilt doch nu voort Heer geven,

 

Dats' altijdt stille,

 

In Liefd' naer uwen wille

 

Mogen leven.

[p. 79]

 

8.   Laet nimmermeer verkouden,

 

d' Oprechte Minn' en Liefde tusschen beyden,

 

Laets' altijdt vrede houden,

 

Tot dat de bleecke doodt haer komt te scheyden,

 

Verblijdt dit Paer, doch meenigh Jaer

 

O Heer met u genade,

 

Stort als een regen

 

Op haer u rijcken zegen

 

Vroegh en spade. Amen.