Laet my niet verdrietig zyn over uwe kastydinge, want gy kastydt den genen die gy lief hebt, ja gelyk een vader den sone, in den welken hy een welbehagen heeft. Verleent my ook de genade, wanneer ik soo verre gekomen ben, dat ik te rechte my selven kan beproeven, dat ik dan met uwe geloovige ende uytverkoorne schapen moge gebruyken uw Heylig Avondmael, ende daer in, door den wraen geloove, u vleesch eten ende u bloed drinken, op dat ik in u blyve, ende ga in my. Geeft, dat ik in u Heylig Avondtmael myn geloove hoe langer hoe meer versterke, uwer gedenke, en uwen doodt verkondige, tot dat gy komt. Bewaert my, ô Heere! dat noch vaker, noch ossen, noch wyf, noch eenige andere wereldsche dingen my verhinderen om tot u groot Avondmael te komen: Maer soo dikwils als gy uwen dienstknecht tot my sendet, dat ik dan altydt mag bereyt zyn, op dat ik u niet en vertoorne, ende gy in uwen rechtveerdigen toorne niet en moget zweeren, dat ik in uwe eeuwige ruste niet en sal ingaen. Verhoort my om Iesu Christi, Amen.