Mengelzangen

[p. 225]

Zang.

Stemme: O Vechtstroom met uw' blanke Zwaanen.

SToor Amaril u aan geen logen;

Zy overtuigt zich zelf in 't end;

En heeft op onschult geen vermogen;

Ik ben haar woeden wel gewent.

Ik laat de Nyd, gestadig raazen;

Geen laster trekt my van u af,

Neen, Afgunst kan my niet verbaazen,

Myn' liefde volgt u tot in 't graf.

Trouwloosheit, legt de Deugd steeds laagen,

Zy zuigt fenyn, uit kuische vreugd;

Geveinstheit kan haar meer behaagen,

Dan d'openhartigheit der Jeugt.

Had u Natuur geen schoon geschonken,

Myn hoogste goed, myn Lief myn lust,

Kost gy niet toovren door uw' lonken,

De dorre Nyd het u in rust;

Zy kan, zoo 't schynt, geenszins verdraagen,

De gaaven van uw' Ziel en geest,

[p. 226]

 

Die 't meest aan yder kan behaagen,

 

Mishaagt haar' wreedheit 't allermeest.

 

 

 

Ik zal u altoos zeer hoog achten,

 

Uw beeld speelt eeuwig in myn zin,

 

Gy zyt het doel van myn' gedachten,

 

Het voorwerp van myn' zuivre min.