Mengelzangen
(1717)–Hermanus van den Burg–
Auteursrechtvrij
[pagina 98]
| |
in het Woud, Blyf liever met my by de
Knaapen, En luister naar hun'
zoete kout, Blyf liever met my by de
Knaapen, en luyster naar hun'
zoete kout.
 Men zal hier Pan ter eere speelen,
En vrolyk dansen hand aan hand,
'k Bid wilt in onze blyschap deelen,
O schoonste Maagd van 't gansche land.
Gy kunt hier uwe Lamren wassen,
En zelf ook dartlen in den Stroom,
Geen Sater zal u daar verrassen,
Verschoolen in een hollen Boom.
| |
[pagina 99]
| |
Daar kunnen wy de zinnen streelen,
En dartel kussen, by 't geluid
Van duizend Nachtegaale keelen,
Gepaart met blonde Damons Fluit.
Daar zullen wy de zorg verschuiven,
Terwyl de Liefde wellust zaait,
Gedraagen van twee witte duiven,
Daar vast Kupid' zyn Standaard zwaait.
Dafne.
Neen Tyter 'k lust daar niet te komen,
En wil veel liever eenzaam zyn,
Gy zoud doch weêr van liefde droomen,
En klaagen van uw' minnepyn.
Tyter.
O jaa met reên myn welbehaagen,
Verzet uw opzet al te wreet,
Hoe kunt gy Dafne my zoo plaagen,
Daar gy myn droevig hartzeer weet.
Dafne.
Nooit zal het Huuwlyk my bekooren,
Met zyne ondraagelyke smart,
| |
[pagina 100]
| |
Uw klaagen Harder is verloren,
Schenk vry een' andre Maagd uw hart.
Ik zoek my enkel te vermaaken,
In eenzaamheit hier aan de Vecht,
Gezegen op het groene laaken,
Daar ik tym aan vioolen hecht.
Tyter.
De Vecht kust zelf haar' groene randen,
En schynt verlieft op 't eerste groen,
De koude Vis van min aan 't branden,
Schynt zich geneigt van 't vuur t'ontdoen.
Zie hoe de witte Zwaanen speelen,
Gedreeven door den zelven gloed,
De Tortel zoekt haar' gaa te streelen,
En vliegt haar mindoel te gemoet.
De Leeuwerk doet zyn orgel hooren,
En volgt zyn weêrgaa door de lucht,
Verheft zich boven Kerk en Toren,
En kwinkeleert in zyne vlugt.
Zout gy alleen dan Min verachten,
En niet gevoelen zyne kracht,
Dat 's van uw' schoonheit niet te wachten,
Ook staat het niet in uwe macht.
| |
[pagina 101]
| |
Dafne.
Zoo spreeken in 't gemeen de Knaapen,
Maar ik geloof hun vleien niet,
En dryf liefst eenzaam myne Schaapen,
Te drenken aan een heldre vliet.
Hoe menig Vryster ging verlooren,
Door 't los en ongegrond geloof,
Uw rede kan my niet bekooren,
Ik blyf voor al uw' klachten doof,
Tyter.
Zal Tyter u dan niet verwinnen,
Om dat het andre kwalyk gaat,
Zoo wens ik wrede dat u 't minnen,
Behaagen mag als 't is te laat.
En dat dan elk voor u mag schrikken,
Gelyk het Hart voor 's Jaagers Boog,
Of als de Lyster voor de strikken,
Daarz' eens het doodsgevaar ontvloog.
NB: De Muzyk van alle de voorgaande Gezangen is van den Heere en Liefhfrber F: Gewysius. |
|
