Mengelzangen

Zang.

WAt dwaa- sheit wat

dwaasheit noopt my aan, haar die my
mind t'ontgaan, En onvermoeid te

[p. 16]

 

smeeken een stuurse Maagd, Die nimmer

 

my hoe zeer myn herte klaagt, Wil

 

zien noch spreeken. Een soort van

 

dol- ligheit, Een soort van

 

dol- sigheit benevelt myn ver-

 

stand, Verandring heeft by my, zoo 't

 

schynt, steeds d'overhand.