25 jaar boekhandel De Tribune

[p. 63]

Beknopte geschiedenis van de vitrage
Rouke van der Hoek

Uitvergroting van de bruidssluier filtert
de inkijk in het gezinsleven. Land vol
bescheiden mensen waar Gods Oog volstaat.
Wie gezien wil worden heeft iets te verbergen.

Feiten. Tijdelijk impopulair na WO II.
Hoge correlatie met blauwe dakpannen.
Te onderscheiden: polyester, trevira, brodé
en bouclé, marquisette in slingerdraadbinding.

Geniet ervan. Juist de doodsheid als van dorpen
in Duitsland dwingt je het andere te beobachten.
Wandelingen waarvan je je de wind
herinnert en kleurnuances in baksteen.

Konden glasgordijnen klagen, ze klaagden
over de langdurige goocheltrucs van onze opa's,
sigaar na sigaar tot we bij het leeghalen
opeens zagen: vitrage zo geel als een Chinees.

Ze klaagden over onze moeders die om wille van
uit- en inzicht de witte voile opzijgeschoven
naast het raam paraat hielden als de
stormvloedkering in de Nieuwe Waterweg

voor het geval dat... Het geval wat?
De blik van de al te joviale visboer wellicht
(die veroordeeld voor zedendelict op de hei
later onze wijk met spieringloosheid sloeg)

en zijn wervende volzin:
‘Mevrouwtje geloof me,
dit is geen haring
maar een openbaring’.