Sluiereffekten

[p. 37]

Droomtuin

Een late tred die valt in de loverhal
schendt van ontsierde bloesems de toverval
het aldoor neersneeuwen
van schoonheid halfvergaan
die in herfstbrand niet zal opgloeien
maar luisterloos uitbloeien
en zichzelf weer naar haar oorsprong strooit
de grond waaruit zij werd omtooit

Geen wildzang breekt de stilte
de mildzang van het water prevelt
in omneveld
droomland       doomland

Water mijmert bronsgroen
stuwt geen fontein van klaarheid de hemel te beklauteren
wiewauteren
niet groeiblij
bloeisels duizenderlei?

Ik ben in de vaalste bloem die de maanwandeling overland verbeidt
zij bezilvert de kelk die verdorren gaat.
Nu herbloeit in het nachtmysterie
haar droomgelaat.
Eens rooft een handslag er de majesteit